Właśnie dzisiaj skończyłem czytać Pani książkę „LE DON
D’AIMER” wydaną w Polsce. Szczerze pisząc jestem pod wrażeniem Pani odwagi w
łamaniu stereotypów. Od czasów rewolucji francuskiej nie wiadomo, czy
historycznie skończonej, czy będącej w fazie swego trwania, a nawet
rozprzestrzeniania się w Europie i poza nią niewiele napisano dobrego w ogóle o
Leszczyńskich. Masoneria trzyma się mocno, kontrolując media i inne środki
przekazu. Co prawda niżej podpisany znajduje się po drugiej strony kurtyny, ale
po tej stronie, rewolucja bolszewicka – siostra rewolucji francuskiej - dokonała
nie mniejszego spustoszenia w świadomości narodów podbitych przez sowietów
tworząc homo – sovieticus w odpowiedzi na homo - masonicus. Chciałbym trochę
zainteresować Panią genealogią rodu Leszczyńskich, która sięga czasów Wenedów,
Wieniawitów czyli plemion nadmorskich, szczególnie bałtyckich, ale nie tylko, bo
sięgających aż Wandei i Veneto (Venezia). Można ród Leszczyńskich
scharakteryzować jako zwolenników cywilizacji rzymskiej (łacińskiej) i
jednocześnie chrześcijańskiej. Wydaje się, że tylko nawiązanie do korzeni tj.
cywilizacji rzymsko-chrześcijańskiej da Europie szanse przetrwania z jej
obecnymi narodami, w tym Francuzami. Moim zdaniem mariaż Marii Leszczyńskiej
herbu Wieniawa i Ludwika XV z rodu andegawańskich Bourbonów – bocznej linii
Kapetyngów był de facto mariażem cywilizacji wendejsko-andegawańskiej. Ta
cywilizacja już miała w Polsce swoich przedstawicieli w osobie Jadwigi
andegaweńskiej ur. 1373 - królowej Polski - żony Władysława Jagiełły, córki
Ludwika Węgierskiego. Tym samym była w Polsce (Europie) średniowiecznej próba
mariażu andegaweńsko-piastowskiego vel kapetyngo-wieniawickiego (w Jadwidze
płynęła krew Łokietka) w XIV wieku. Bezpotomna śmierć Jadwigi nie pozwoliła tej
dynastii zaistnieć w Polsce i Europie. Mariaż Marii Leszczyńskiej i Ludwika XV
kapetyngo-wieniawicki II był w sensie genealogicznym bardziej udany choćby przez
Bourbonów hiszpańskich. Szkoda, że ani raz nie użyła Pani w książce nazwy herbu
Leszczyńskich WIENIAWA choć często wspominała Pani o herbie Leszczyńskich. Gdy
Pani spojrzy choćby na herb Meklemburgii zrozumie Pani, że herb WIENIAWA jest
rozpoznawalny w Polsce i Europie podobnie jak lilie andegaweńskie. Maria
Leszczyńska jest osobą jeszcze nadal nieznaną i nie odkrytą. Jej pokora i
skromność spowodowały, że wiele jej dzieł jest nadal nieznanych lub wręcz nie
odkrytych. Nie pisała Pani o wspieraniu encyklopedystów francuskich oraz
wspieraniu rozwoju wiedzy o astronomii. Marii zapewne wydawało się że powszechna
nauka i wiedza pozbawi ludzkość nędzy i biedy. Nic bardziej mylnego, o czym
przestrzegał Jan Jakub Reusseau, a nie tak dawno Jan Paweł II w encyklice „Fides
et ratio”. Z Pani książki jednoznacznie przebija znana sentencja, że upadek
obyczajów zawsze poprzedza upadek państwa. Europa upada a nawet wymiera poprzez
upadek obyczajów i lekceważenie religii rzymsko-katolickiej (jako jedynego
depozytariusza cywilizacji i kultury łacińskiej). Mam nadzieję, że to się
zmieni. Jako ród Leszczyńskich dziękujemy Pani za tę książkę!
Wojciech Edward Leszczyński
2014.03.23
Antonio Vivaldi: La Gloria, Himeneo (RV 687) / The complete serenata, Venice
1725 / The King's Consort
Skomponowana z okazji ślubu Marii Leszczyńskiej z
Ludwikiem XV.
Wrocław.
W Pałacu Królewskim odsłonięto portret Marii Leszczyńskiej .
PAP 2010-11-05
Portret Marii
Leszczyńskiej, zwanej "matką królów", polskiej księżniczki, która została
królową Francji, uroczyście odsłonięto w piątek w Pałacu Królewskim we
Wrocławiu. Obraz został kupiony od polsko-francuskiej rodziny mieszkającej w
Paryżu.
Portret
wyszedł spod pędzla nadwornego malarz Ludwika XV - Jean Marca Nattiera. Jak
mówił dyrektor Muzeum Miejskiego Wrocławia dr Maciej Łagiewski, pracownia
malarza produkowała bardzo dużo obrazów na potrzeby pałacowe. "To jest jeden z
wielu, które znamy. W Polsce znajdują się również obrazy z tej pracowni w
zbiorach Czartoryskich oraz na Zamku Królewskim we Warszawie" - tłumaczył
Łagiewski.
Obraz od prywatnych
kolekcjonerów kupiły dla Muzeum Miejskiego Wrocławia dwie firmy związane z
branżą elektrociepłowniczą. Maria
Leszczyńska była jedną z najpopularniejszych kobiet swoich czasów, żoną króla
Francji Ludwika XV i matką jego dziesięciorga dzieci. Często mówi się o niej
"matka królów", bo jej potomstwo stanowiło trzon XVIII-wiecznej arystokracji
europejskiej. Trzech jej wnuków było królami Francji, a jedna z córek królową
Hiszpanii.
Urodziła się w
1703 r. w Trzebnicy lub Wrocławiu, gdzie przebywali jej rodzice, późniejszy król
Polski - Stanisław Leszczyński i jego żona Maria Opalińska. W 1725 r. została
żoną Ludwika XV. To małżeństwo z rożnymi przygodami trwało do jej śmierci w 1768
r. "Została pochowana w hrabstwie Saint-Denis, a jej serce spoczęło w Nancy,
gdzie są pochowani jej rodzice" - tłumaczył dr Łagiewski.
Portret, który
odsłonięto we Wrocławiu, został namalowany, gdy "matka królów" miała 45 lat.
Prochownica z czasów rewolucji francuskiej, przechowywana w
zbiorach paryskiego Luwru, zawiera prawdopodobnie krew króla Ludwika XVI
[wnuczka Marii Leszczyńskiej, prawnuczka Stanisława Leszczyńskiego],
którą zebrano zaraz po ścięciu mu głowy gilotyną w 1793 roku.
źródło: Wikipedia
Ludwik XVI Bourbon
Na okrągłej, bogato zdobionej, metalowej prochownicy widnieje wygrawerowany
następujący napis: „Maximilien Bourdaloue 21 stycznia zanurzył swą chusteczkę we
krwi Ludwika XVI po jego ścięciu”. Poza tym, na prochownicy umieszczone są
nazwiska kluczowych postaci rewolucji francuskiej, między innymi Dantona, Marata,
Desmoulinsa, Merciera, Guillotina, Robespierre’a. Prochownice używane były od
XVI niemal do końca XIX wieku.
Z przekazów pisanych wiadomo, że po egzekucji monarchy cały szafot spływał
krwią, a tłum tłoczył się aby zanurzać w niej chusteczki. Wprawdzie obecnie w
manierce nie ma chusteczki, ale na wewnętrznych ściankach znajduje się brunatna
substancja, którą zbadali naukowcy z hiszpańskiego Instytutu Biologii
Ewolucyjnej (Unitat de Biologia Evolutiva) w Barcelonie. Zespołem kierował prof.
Carles Lalueza-Fox. Analiza wykazała, że brunatna substancja to zaschnięta krew.
Ponieważ władca miał niebieskie oczy, co wyraźnie zaznaczali wszyscy
portretujący go malarze, Lalueza-Fox szukał w zaschniętej krwi genu
odpowiedzialnego za taki kolor oczu. I znalazł go, nosi nazwę HERC2.
Naukowcy analizowali również krew poszukując m.in. mitochondrialnego DNA,
układu chromosomów itp. Na tej podstawie doszli do wniosku, że profil DNA
znaleziony wewnątrz manierki jest wyjątkowo rzadko spotykany u współczesnych
Eurazjatów. Dlatego badacze są niemal pewni, że to krew osoby pochodzącej z
linii królewskiej.
— Dziś nam może się to wydawać nie na miejscu, ale w czasach rewolucji
francuskiej, ktoś, kto był widzem egzekucji, nie widział niczego niestosownego w
użyciu prochownicy, którą posiadał każdy kto miał broń palną, w charakterze
pamiątkowego naczynia na rzeczy niezwykle cenne, również na krew.
Przeprowadziliśmy analizę zakrzepłej krwi z wnętrza naczynia. Aby uzyskać
niezbity dowód, że chodzi o osobę króla, musimy porównać ją z analizą DNA osoby
z królem spokrewnionej, a najlepiej jego samego powiedział prof. Lalueza-Fox.
W tym przypadku uczeni mają szczęście, porównanie będzie możliwe. W
królewskiej krypcie w bazylice Saint-Denis w Paryżu spoczywają zwłoki syna
Ludwika XVI, 10-letni chłopiec zmarł w więzieniu dwa lata po ojcu. Są to na
pewno szczątki królewskiego syna, udowodniły to badania DNA sprzed czterech lat.
NASZE
KSIĄŻKI
Inspirujemy
Książka wydana w
2009 roku we Włoszech "Ritratto di Marie Leszczynska reine di Francia"
