[ Strona główna ] [ LINIA STANISŁAWA ]

XVIII lat działalności

Fundacji Leszczyńskich "QUOMODO"

Fundacja Leszczyńskich

im. Króla Stanisława Leszczyńskiego

    "QUOMODO"     

  SZTUKA RZĄDZENIA

  SZTUKA KRÓLOWANIA

SENAT KRÓLEWSKI

SAMORZĄD KRÓLEWSKI

SEJM WALNY

www.królpolski.org.pl

www.sejmwalny.org.pl

www.metrykakoronna.org.pl

„Qui Leszczynsciorum genus ignorat Poloniam ignorat.

Triumphalis familia, ex qua tot Duces tot Senatus decora,

tot Antistites & Archiepiscopos numerare licet.”

Dom Leszczyńskich - The House of Leszczyński

https://en.wikipedia.org/wiki/Leszczyński

    QUOMODO TV     

https://www.youtube.com/channel/UCOS-TCK3PTxYG8CNFhXotsw

Można nasze działania wspierać darowizną na cele statutowe fundacji:

Nr konta bankowego: PL 78 1020 1664 0000 3402 0584 0196

   NASZE KSIĄŻKI NASZE e-KSIĄŻKI NASZE BIULETYNY NASZ BLOG 

NASZE KSIĄŻKI

Patronujemy

 Inspirujemy  Lobbujemy Nagradzamy  Propagujemy  Sugerujemy   Wspieramy 

NASZE BIULETYNY BLOG ARCHIWALIA

GENEALOGIA

Wojciecha Edwarda Leszczyńskiego ur. 5 stycznia A.D.1960 - Myszków n/Wartą.

Wojciech Edward Leszczyński

Urodzenie

Wojciech Edward Leszczyński ur. 5 stycznia 1960 r., w Myszkowie (nad Wartą),

na historycznej Ziemi pogranicza: Małopolski i Śląska, niedaleko Wielkopolski.

Historycznie Powiat Lelowski; obecnie Powiat Myszkowski.

Miejsce urodzenia i okolice

Wojciech Edward Leszczyński urodził się na ziemi ojczyców tj. na Ziemi swoich przodków, gdzie żył od kilku pokoleń ród Leszczyńskich "po mieczu" tj. na Ziemi Żareckiej i Myszkowskiej i gdzie żył od wielu pokoleń ród Konieczniaków "po kądzieli" na Ziemi Siewierskiej - Księstwie Biskupim Siewierskim.

O Biskupim Księstwie Siewierskim

Myszków, jako osada już na początku XVI wieku przynależał do Księstwa biskupów krakowskich - Księstwa Siewierskiego.

Dzieje Myszkowa są związane od wieku XV do końca wieku XVIII z dziejami, tak Korony Królestwa Polskiego,

jak z dziejami biskupiego Księstwa Siewierskiego.

W okresie trzeciego rozbioru Polski lat 1795-1802, Ziemie: Żarecka i Myszkowska związana jest z tzw. Nowym Śląskiem - zaborem pruskim.

W okresie napoleońskim lat 1803-1815, Ziemie: Żarecka i Myszkowska związane są z powstałym Księstwem Warszawskim.

Od roku 1816 do 1919 Ziemie: Żarecka i Myszkowska wchodzą w skład Kongresowego Królestwa Polskiego - zaboru rosyjskiego.

Podczas II Wojny Światowej Ziemia Myszkowska jest włączona do Niemiec, zaś Ziemia Żarecka jest włączona do Generalnej Guberni. 

Rodzice

Syn Stanisława Mariana Leszczyńskiego oraz Krystyny Marii Leszczyńskiej de domo Konieczniak.

Chrzest św.

Chrzest św. - 28 luty A.D.1960 - Parafia św. Stanisława BiM w Myszkowie.

Chrztu św. udzielił Wikariusz - Przewielebny xs. Tadeusz Horzelski.

Bierzmowanie

Bierzmowanie - 20 listopada A.D.1973 - Parafia św. Stanisława BiM w Myszkowie - przyjęte imię: Piotr.

Bierzmowania udzielił biskup pomocniczy częstochowski - J.E. ks bp Tadeusz Szwagrzyk.

Ślub cywilny i kościelny

A.D.1982

z Iwoną de domo Leszczyńska (linia łęczycko-rawska Leszczyńskich)

Dzieci

Czworo dzieci.

Curriculum Vitae

Szkoła Podstawowa Nr 3 (dwa lata) a następnie Nr 5 (reorganizacja po wybudowaniu nowej szkoły Nr 5) w Myszkowie.

Technikum Elektroniczne (obecnie Technikum Informatyczne) w Sosnowcu - technik elektronik.

Akademia Ekonomiczna (obecnie Uniwersytet Ekonomiczny) w Katowicach - mgr ekonomii (spec. finanse).

Zaczynał swoją pracę zawodową w "Stalexport" S.A. Katowice (1985-1989).

Pobyt na emigracji - Włochy (1989-1993).

Rodzinne biuro turystyczne "LIVOY" sp. z o.o. (1993-1996).

Główny księgowy "BREMBO Polska" sp. z o.o. (1996-1999).

Dyrektor Zarządzający "ABAS" P.P.H.U. Sosnowiec (1999-2001).

 Własna działalność gospodarcza - konsulting i zarządzanie kryzysowe (recovery management) - "Leszczyński & Partners" (2001-2008)

od 2006 jako "Leszczyński & Partners" sp.k.

Założył 12 lipca 2006 roku z żoną Fundację im. Króla Stanisława Leszczyńskiego "QUOMODO" (www.quomodo.org.pl).

W 2008 roku wyłączył się z aktywnego życia gospodarczego, poświęcając wyłącznie czas na działalność Fundacji "QUOMODO".

W 2010 roku Fundacja "QUOMODO" wydaje książkę "Dobra Królowa Maria Leszczyńska".

W 2012 roku założył Klub "Gazety Polskiej Myszków h. Jastrzębiec" w Myszkowie, w celu lokalnej dyskusji na tematy polityczne.

W 2014 roku zaangażował się macro w działalność polityczno-społeczną.

W 2014 roku wraz z J.W. Cezarym Mariuszem Tousty z Darłowa wskrzesił ideę Sejmików Ziemskich i królewskiego Sejmu Walnego.

W dniu 4-5 października A.D.2014 - na Zamku Królewskim w Niepołomicach, podczas obrad wskrzeszonego Sejmu Walnego, pod węzłem Konfederacji Generalnej Niepołomickiej, zostaje, prawem zwyczajowym, obrany Marszałkiem Sejmu Walnego.

W dniu 19 grudnia 2015 roku w Starym Wiśniczu Sejm Walny pod laską marszałkowską Wojciecha Edwarda Leszczyńskiego podjął Uchwałę o zwoływaniu od 2016 roku Sejmów Walnych Konstytucyjnych.

W dniach 18-20 marca 2016 roku, podczas obrad pierwszego, od 1791 roku, Sejmu Walnego Konstytucyjnego pod laską marszałkowską Wojciecha Edwarda Leszczyńskiego, na Zamku Leszczyńskich w Rydzynie, została podjęta Uchwała o wskrzeszeniu Królestwa Polskiego. Zamknięto wówczas Konfederację Generalną Niepołomicką a powołano do życia Konfederację Generalną Rydzyńską.

W dniach 22-24 kwietnia 2016 roku, pod laską marszałkowską Wojciecha Edwarda Leszczyńskiego, odbył się Sejm Walny Konwokacyjny Konstytucyjny w Darłowie - zlimitowany.

W dniu 28 maja 2016 roku, pod laską marszałkowską Wojciecha Edwarda Leszczyńskiego, odbył się Sejm Walny Prymasowski Konstytucyjny w Łowiczu.

W dniach 9-11 czerwca 2016 roku, pod laską marszałkowską Wojciecha Edwarda Leszczyńskiego, odbył się Sejm Walny Konwokacyjny Konstytucyjny w Baranowie Sandomierskim.

W dniach 15-17 lipca 2016 roku, zastał zaplanowany, pod laską marszałkowską Wojciecha Edwarda Leszczyńskiego, Sejm Walny Elekcyjny Konstytucyjny w Gdańsku Oliwie.

W dniu 16 lipca A.D.2016 - na Sejmie Walnym Elekcyjnym Konstytucyjnym w Gdańsku Oliwie, w Zespole Pocysterskim,

zostaje obrany wraz z żoną Iwoną, jako Dom Panujący, jako Dynastia Panująca, jako Król i Królowa Polski,

odpowiednio Wojciech Edward I oraz Iwona Leszczyńska.

W dniu 17 lipca A.D.2016 - na Sejmie Walnym Elekcyjnym Konstytucyjnym w Gdańsku Oliwie, Marszałkiem Sejmu Walnego Konstytucyjnego zostaje J.W. Jarosław Florian Kierznikowicz.

20 stycznia A.D.2020 - Podczas obrad Sejmu Walnego w Płowcach otrzymuje Imię Leha XI jako Król Polski-Lehii,

pełne Imię królewskie: Leh XI Wojciech Edward I, Iwona Leszczyńska.

3 sierpnia A.D.2020 - Podczas obrad Sejmu Walnego w Gdańsku Oliwie Para Królewska otrzymuje Imiona:

Leh XI Wojciech Edward I & Iwona Maria Leszczyńska de domo Leszczyńska

z Domu Panującego Leszczyńskich - z Dynastii Lehickiej Leszczyńskich

odpowiednio herbu Wieniawa - Król oraz herbu Belina - Królowa,

jak niżej:

Edyktem królewskim z 20 grudnia A.D.2022 zmienił tytulaturę na:

Leh XIII Wojciech Edward I.

Edyktem królewskim z 20 stycznia A.D.2023 zmienił tytulaturę na:

Leh XVII Wojciech Edward I.

Zwołał kilkanaście Sejmów Walnych zwyczajnych oraz od 2016 roku zwołuje Sejmy Walne Konstytucyjne,

zamienione w wyniku tzw. "pandemii" na obrady Nadzw. Rady Senatu.

Od 2016 roku zwołuje coroczne "Zjazdy Katolickie Christianitatis".

Otworzył 19 stycznia 2019 roku Konferencję Pokojową w Gdańsku Oliwie "Pax Oliviensis".

Od 2020 roku zwołuje corocznie "Światowe Forum Ludobójstwa Słowian".

Zwołał "Kongres Słowiański" w Sławnie A.D.2021.

Zwołuje cykliczne Konferencje Ustrojowe "Constitutio Civitatis"  

Zwołał "Kongres Słowiański" w Krakowie A.D.2022.

Od 2015 roku zwołuje w sierpniu coroczne Zjazdy dostojników świeckich i duchownych "Clerus & Secularus" w Łęczycy.

Corocznie, od 2016 roku, odnawia: "Śluby Lwowskie", "Śluby Chojeńskie", "Śluby Brzeskie".

Można śledzić działalność Króla elekta na:

www.królpolski.org.pl

www.metrykakoronna.org.pl

www.sejmwalny.org.pl

www.quomodo.org.pl

 Kontakt: kancelaria.krolewska.krola.polski@gmail.com  

Dom Panujący Leszczyńskich

https://pl.wikipedia.org/wiki/Leszczynscy_herbu_Wieniawa

na anglojęzycznej Wikipedii

https://en.wikipedia.org/wiki/Leszczynski

Czcigodni Poddani!

Szanowni Państwo!

Zdajemy sobie sprawę, że coraz więcej osób chciałoby poznać Nasz pełny życiorys oraz Naszą pełną genealogię.

Jako osoba quasi publiczna, uważamy, że informacje na temat przeszłości Naszej Rodziny, powinny być stopniowo udostępniane. Będziemy to robić!

Genealogia jest nauką pomocniczą historii. Jest to fascynująca nauka, bo kto nie chciałby wiedzieć, jak najwięcej, o swoich przodkach, tak po mieczu, jak po kądzieli?

Zwracamy uwagę jeszcze raz Państwu, że genealogia jest nauką, a nie tylko wiedzą.

Dlatego trzeba znać aparat naukowy dla tej dziedziny wiedzy, a przede wszystkim kierować się dążeniem do Prawdy.

W przypadku genealogii konkretnej osoby, katolika z dziada pradziada, podstawowymi dokumentami są: kościelne metryki: chrztów, ślubów i zgonów.

Od początku XIX wieku (czasy Księstwa Warszawskiego) pojawiają się metryki świeckie.

W czasie tzw. zaborów, metryki były pisane w językach zaborców. Następują wówczas częste przekłamania (literówki).

Problemem są końcówki nazwisk panny młodej np. Filipecka, Filipkówna a de facto w liczbie pojedynczej Filipczak.

Pojawiła się już w internecie Nasza genealogia pisana przez osobę trzecią ale jest to genealogia pisana przez "amatora", nastawionego na szukanie sensacji, a nie na dociekaniu prawdy. Nikomu nie zabraniamy dociekania prawdy o naszych przodkach, natomiast osobom świadomie fałszującym prawdę o naszym Rodzie, będziemy wytaczać procesy cywilne o zniesławienie. Już teraz wzywamy takie osoby o przedstawienie własnej genealogii (zanim powiem ci, kim jestem, powiedz mi, kim ty jesteś!).

Mamy nadzieję, że osoby publiczne, biorąc z nas przykład, opublikują swoją genealogię, przynajmniej do pięciu pokoleń wstecz, tak po ojcu jak po kądzieli (matce). W innym przypadku, mamy prawo sądzić, że albo chcą swoją przeszłość rodzinną ukryć albo jej nie znają i nie chcą znać.

Zbyt dużo w ostatnich latach mamy "kukułczych jaj", by nie być uczulonymi na ten problem.

Skoro władza publiczna chce Polaków prześwietlać i inwigilować, to Naród ma prawo prześwietlić i "zinwigilować" władzę publiczną.

Ochrona danych osobowych osób publicznych powinna chronić prywatność ale nie pochodzenie.

Być może, potrzebny jest przepis prawny, regulujący te kwestie.  

Przede wszystkim kandydaci na Posłów i Senatorów oraz wszyscy przywódcy partii politycznych winni upublicznić swoje genealogie.

W poszukiwaniach archiwalnych wyraźnie widać proces niszczenia ksiąg metrykalnych, a przez to genealogii wielu osób.

Dotyczy to szczególnie, kluczowego dla genealogii wielu Polaków wieku XVIII.

Genealogia jest linią spadkobrania; stąd zaborcy i okupanci byli i są zainteresowani w niszczeniu dokumentów dowodowych.

Niszczone są nie tylko księgi metrykalne ale przede wszystkim księgi hipoteczne. Zakładane są nowe hipoteki, rugujące z pamięci właścicieli pierwotnych.

Warto wiedzieć, że obowiązek prowadzenia metryk kościelnych (chrztu, ślubów oraz zgonów), wprowadziły Uchwały Soboru Trydenckiego, który to Sobór zakończył obrady w roku 1563, a do których prac, walnie przyczynili się biskupi Królestwa Polskiego.

Byliśmy pierwszym państwem - Królestwem, które przyjęło postanowienia - Uchwały Soboru Trydenckiego. Zdecydował o tym Sejm Walny w Parczewie 7 sierpnia 1564 roku.

Królestwo Polskie, jako pierwsze państwo na świecie, przyjęło wszystkie Postanowienia Soboru Trydenckiego i to w czasie szalejącej Reformacji.

To dzięki tym metrykalnym zapisom, możemy quasi naukowo, bo w oparciu na wiarygodne dokumenty kościelne stwierdzać, kim byli nasi przodkowie. 

Od razu pojawia się w tym miejscu zagadnienie badań DNA, które obecnie, w sposób jeszcze bardziej naukowy, mogą zdefiniować genealogię danej osoby.

Badanie DNA pozwala potwierdzić lub obalić wywód tradycyjny; pozwala też uzupełnić "białe plamy" w genealogii lub przyjęte hipotezy genealogiczne. 

Oczywiście, tak jak metryki mogą być zafałszowane, tak i badania DNA mogą być zafałszowane.

Szczególnie niebezpieczne są próby modyfikacji DNA człowieka, szczególnie modyfikacji dziedzicznych.

Apelujemy o pilną ratyfikację KONWENCJI Z OVIEDO z 1997 roku.

Dlatego ostrożnie z badaniami DNA, ale też ostrożnie z wywodami genealogicznymi nie opartymi na faktycznych dokumentach.

W Naszym poniższym wywodzie genealogicznym opieramy się na osobistej kwerendzie - badaniu metryk kościelnych, przyjmując założenie, że są to księgi w pełni wiarygodne.

Oparcie swojej genealogii na kwerendzie metrykalnej - kościelnej, wymaga udania się do danej Parafii lub Diecezji, by przejrzeć konkretne metryki dotyczące naszych przodków.

Generalnie, tak archiwa parafialne, jak diecezjalne, są udostępniane od 100 lat wstecz.

Obecnie wiele ksiąg metrykalnych jest udostępnianych internetowo.

W XVIII wieku istniała tradycja prowadzenia duplikatów ksiąg metrykalnych przez Urzędy Miejskie. Tym samym wiele metryk można odnaleźć w archiwach państwowych.

Logiczne, że im "dalej w las", czyli poza wiek XIX (wstecz,) tym trudniej o księgi metrykalne, aż w pewnym momencie możemy skorzystać wyłącznie z już opracowanych, przez innych, drzew genealogicznych danego Rodu. Mamy w Naszym przypadku do czynienia z takim opracowaniem dotyczącym Rodu Myszkowskich (vide: http://myszkowscy.pl/index.html), choć mamy do tego opracowania wiele zastrzeżeń np. dlaczego nie wskazano metryki Chrztu Anastazji Kwiecień de domo Myszkowska (vide: ) skoro wskazano metryki jej braci: Walentego ur. 1862 oraz Wincentego ur.1865?

Należy wiedzieć, że Słowianie, Lechy, Le[c]hici, Wenedowie, Sarmaci, Szczytowie vel Scytowie, nomen omen, szczycili się swoimi przodkami. Warstwa rządząca oraz szlachecka musiała zachowywać wywody genealogiczne, by nie utracić szlachectwa (prawa do sprawowania władzy publicznej).

Udowodnione pochodzenie (nie mylić z dobrym pochodzeniem) dawało przepustkę do stanu szlacheckiego.

Sam wywód genealogiczny dawał kiedyś przepustkę do władzy. Nie chodziło o dobrych przodków ale przede wszystkim o pamięć o przodkach!

Nie wyobrażano sobie kiedyś, by szlachcic: Starosta, Wojewoda, Kasztelan, Kanclerz, Król, etc., mogli piastować swe Urzędy bez wywodu przodków, za które onegdaj uważano wywód genealogiczny lub jak ktoś woli drzewo genealogiczne danej osoby, co najmniej 5 pokoleń wstecz.

Dziś mamy z tym problem, bo niewiele osób publicznych, przedstawia wywód swoich dalszych przodków, a najczęściej przedstawia wyłącznie swój życiorys i co najwyżej swoich rodziców.

Wprowadzana procedura in vitro oraz szczepienia oparte na genetyce, jeszcze bardziej burzą obraz DNA konkretnej osoby i jej potomnych, jeszcze bardziej utrudnią w przyszłości wskazanie swoich przodków, szczególnie przez pokolenia przyszłe.

O jakiej genealogii może mówić i pisać osoba urodzona z procedury in vitro? Są to problemy trudne i złożone. 

Budowanie Królestwa Polskiego-Lehii opieramy na tradycji, na dobrym zwyczaju, więc tradycja wywodów genealogicznych Rodziny Królewskiej, w pełni Nas dotyczy.

Dlatego też, na początek, upubliczniamy swoją genealogię, tak po mieczu, jak po kądzieli, w formule tzw. rodowodu po ojcu i po matce.

Rodowód oznacza, że przedstawiamy przede wszystkim przodków męskich po ojcu i przodków męskich po matce.

Sukcesywnie będziemy swoją genealogię rozszerzać i uzupełniać.

Na końcu wywodu jest podana data aktualizacyjna.

Przyjmujemy oznaczanie postaci genealogicznych w ten sposób, że ojciec jest genealogiczną "1" (Jedynką), matka "2" (Dwójką).

Ojciec ojca czyli dziadek to: "1.1." a ojciec matki to "2.1."

Odpowiednio: żona dziadka po ojcu (babka po tacie) to: "1.2.", babka po matce to: "2.2.", itd., itd.  

Korzystaliśmy m.in. z opracowań:

Genealogia Leszczyńskich h. Wieniawa

Genealogia Marii Leszczyńskiej

Wojciech Edward Leszczyński - ur. 5 stycznia A.D.1960 - Myszków

Wywód genealogiczny - Rodowód po ojcu i matce.

1. Stanisław Maryjan Leszczyński - ojciec - ur. 7 luty A.D.1932 Żarki - zm. 29 grudnia A.D.1986 Myszków.

1.1. Wacław Leszczyński - dziadek - ur. 16 sierpnia A.D.1905 Żarki - zm. 19 października A.D.1945 Myszków. Akt Chrztu Wacława - Akt Ślubu Wacława i Agaty -

1.1.2. Agata Leszczyńska de domo Maszczyk - prababka - ur. 1 luty 1902 Złoty Potok - zm. 25 styczeń A.D.1970 Myszków.

1.1.2.1. Antoni Maszczyk - ur. 28 maja 1853 Wysoka Lelowska (par. Przybynów). Ślub z Katarzyną Jędryszczak - 8 luty A.D.1876 - Staromieście (Lelów).

1.1.2.2. Katarzyna Jędryszczak

1.1.2.2.1. Bartłomiej Jędryszczak - ur. 16 sierpnia 1828 - Gorzków (Staromieście - Lelów).

1.1.2.2.2. Franciszka Lech - ur. 3 marca 1828 - Gorzków (Staromieście - Lelów).

1.1.2.2.2.1. Paweł Lech - ur. ok. 1791

1.1.2.2.2.1.1. Wojciech Lech - ur. 16 kwietnia 1749 - Lelów.

1.1.2.2.2.1.1.1. Kazimierz Lech

1.1.2.2.2.1.1.2. Marina

1.1.2.2.2.1.2. Kunekunda

1.1.2.2.2.2. Jadwiga Kańska - ur. ok. 1796

1.1.2.2.2.2.1. Mateusz Kański

1.1.2.2.2.2.2. Barbara Mistecka

1.1.2.1.1. Jan Maszczyk - ur. 2 luty 1831 - Przybynów - Wysoka Lelowska. Ślub z Marianną Gradzik - 11 luty 1850 - Przybynów; zm. 29 lipiec 1856.

1.1.2.1.1.1. Antoni Maszczyk - ur. 30 maja 1802 -Wysoka Lelowska (par. Przybynów), ślub z Petronellą Kokosińską - 5 luty 1825 Przybynów

1.1.2.1.1.1.1. Michał Maszczyk - ur. 28 sierpnia 1771 - Młyn (par. Przybynów), ślub z Agnieszką Frącisz - 26 styczeń 1789 - Przybynów.

1.1.2.1.1.1.1.1. Jacek Maszczyk - ur. 21 sierpnia 1728 - Młyn Czarka (par. Przybynów), ślub z Katarzyna Zasik - 26 listopada 1758 - Przybynów, zm. 22 marca 1786 - Wysoka (par. Przybynów).

1.1.2.1.1.1.1.1.1. Grzegorz Maszczyk, ślub z Zofią Barczyk - 27 lipiec 1721 - Stara Kuźnia (par. Koziegłówki), zm. 1 sierpnia 1739 Młyn Czarka (par. Przybynów).

1.1.2.1.1.1.1.1.2. Zofia Barczyk

1.1.2.1.1.1.1.2. Katarzyna Zasik

1.1.2.1.1.1.2. Agnieszka Frącisz - ur. 11 stycznia 1772 - Wysoka Lelowska (par. Przybynów), zm. 19 marca 1837 - Wysoka Lelowska (par. Przybynów),

1.1.2.1.1.1.2.1. Kacper Frącisz - zm. 20 września 1800 - Wysoka Lelowska (par. Przybynów), ślub z Julianną Frącisz 26 kwietnia 1761 - Przybynów.

1.1.2.1.1.1.2.2. Julianna Fugas - ur. 20 maja 1744 - Wysoka Lelowska (par. Przybynów).

1.1.2.1.1.1.2.2.1. Stanisław Fugas - ur. ok. 1696; zm. 31 stycznia 1751 - Wysoka Lelowska (Przybynów).

1.1.2.1.1.1.2.2.2. Anastazja Fugas - ur. ok. 1705; zm. 2 sierpnia 1745 - Wysoka Lelowska (Przybynów).

1.1.2.1.1.2. Petronella Kokosińska - ur. 19 maja 1806 - Mijaczów-Myszków (par. Mrzygłód).

1.1.2.1.1.2.1. Mikołaj Kokosiński (Kokoszka) ze chrztu Nicolaus de Tolentino [od św. Mikołaja z Tolentino 1245-1305 - augustianina] - ur. 6 września A.D. 1770 Rokitno Szlacheckie (par. Ciągowice); ślub z Elżbietą Pilarską 5 stycznia 1806 Mrzygłód - Myszków, zm. 14 sierpnia A.D.1829 Wysoka Lelowska (par. Przybynów).

1.1.2.1.1.2.1.1. Mateusz Kokoszka

1.1.2.1.1.2.1.2. Barbara

1.1.2.1.1.2.2. Elżbieta Pilarska - ur. 1785 Mijaczów (Myszków), zm. 7 grudnia 1852 - Wysoka Lelowska (par. Przybynów).

1.1.2.1.1.2.2.1. Walenty Pilarski ur. 1740

1.1.2.1.1.2.2.2. Magdalena Pilarska de domo Nawara ur. 1740

1.1.2.1.2. Marianna Gradzik - ur. 7 sierpnia 1827 Wysoka Lelowska (par. Przybynów)

1.1.2.1.2.1 Józef Gradzik - ur. 19 marca 1800 - Wysoka Lelowska (par. Przybynów). Ślub z Katarzyną Rajczyk - 22 maja 1822 - Przybynów; zm. 10 sierpnia 1854 Wysoka Lelowska (par. Przybynów).

1.1.2.1.2.1.1 Paweł Gradzik - ślub z Zuzanną Heleną Kłosek (Kłosowską) - 8 maja 1796 - Wysoka Lelowska (par. Przybynów); zm. 11 czerwca 1843 - Wysoka Lelowska (par. Przybynów).

1.1.2.1..2.1.1.1. Jan Gwalbert Grad (późn. Gradzik) - ur. 12 lipca 1732 Żarki; - ślub z Marianną Bernarczonką 20 styczeń 1755 - Żarki; zm. 21 marca A.D.1817 Wysoka (Przybynów).

1.1.2.1..2.1.1.1. Franciszek Grad

1.1.2.1..2.1.1.2. Katarzyna Grad - zm. 21 sierpnia 1789 w wieku ok. 100 lat. (ur. ok. 1689).

1.1.2.1.2.1.1.2. Marianna Bernacka ur. 14 sierpnia 1731 - Żarki.

1.1.2.1.2.1.1.2.1. Jan Bernacki.

1.1.2.1.2.1.1.2.2. Barbara.

1.1.2.1.2.1.2 Zuzanna Helena Kłosek (Kłosowska) - ur. 31 lipiec 1778 - Przybynów (Suliszowice); zm. 26 sierpnia A.D.1846.

1.1.2.1.2.1.2.1 - Jan Kłosek - Ślub z Marianną Wilk - 19 listopada A.D.1765 - Przybynów (Wysoka Lelowska).

1.1.2.1.2.1.2.2. - Marianna Wilkówna (Wilk).

1.1.2.1.2.2 Katarzyna Rajczyk - ur. 2 maja A.D.1792 - Przybynów.

1.1.2.1.2.2.1 Józef Rajczyk - ur. 17 marca A.D.1743 Młyn Przybynów; ślub z Ewą Kołozianką (Koł[o]aczek vel Kołacz) - 24 lipca A.D.1782 - Przybynów.

1.1.2.1.2.2.1 Sebastian Rajczyk - Młyn Przybynów; ślub z Agnieszką 1713 - Przybynów.

1.1.2.1.2.2.1.1. Baltazar Rajczyk - Młyn Przybynów.

1.1.2.1.2.2.1.1.1. Bartłomiej Rajczyk - Młyn Przybynów.

1.1.2.1.2.2.1 Agnieszka Rajczyk - zm. 15 sierpnia 1746 Młyn Przybynów.

1.1.2.1.2.2.2 Ewa Kołozianka (Koł[o]aczek vel Kołacz) - zm. 1819.05.05 Przybynów.

1.1.2.2 Katarzyna Jędryszczak - ur. ~1850 - Staromieście (Lelów). 

1.1.2.2.1. Bartłomiej Jędryszczak - ur. 1828, zm. 1873.

1.1.2.2.2. Franciszka Lech - ur. 3 marzec 1828 Gorzków (Staromieście)

1.1.2.2.2.1. Paweł Lech

1.1.2.2.2.2. Jadwiga Lech de domo Kańska vel Kania - zm. 17 stycznia 1869 Gorzków (Staromieście).

1.1.2.2.2.2.1. Franciszek Kański

1.1.2.2.2.2.2. Franciszka Kańska de domo Niedostatkiewicz

1.1.1. Antoni Leszczyński - pradziadek - szewc - ur. 8 sierpnia A.D.1862 Żarki - zm. 10 maja1925 Żarki. Akt Ślubu Antoniego i Anastazji -

1.1.2ex. - pierwsza żona Barbara Leszczyńska de domo Sikorska - zm. 28 stycznia 1902 Żarki (ślub z Antonim Leszczyńskim - 21 stycznia 1857 - Żarki.

1.1.2ex.1. Maciej Sikorski - s. Jana i Anny Maślankiewicz - ślub 1828 - Żarki.

1.1.2ex.2. Agnieszka Piętak - c. Jakuba i Magdaleny Zadroż - ślub 1830 - Żarki.

1.1.2. Anastazja Leszczyńska de domo Kwiecień - prababka - ur. 25 grudzień 1871 Goleniowy (córka: Stanisław Kwiecień oraz Marianna Kwiecień de domo Myszkowska vide: http://myszkowscy.pl/r343.html). Akt Chrztu św. Anastazji Kwiecień - , zm. 1 kwietnia 1928 Żarki (Leśniów).

1.1.2.1 Stanisław Kwiecień - ur. 1831, Wierzbica (par. Kidów); ślub z Marianną Myszkowską - 12.07.1857 Szczekociny).

1.1.2.1.1. Grzegorz Kwiecień - ur. ok. 1810 Goleniowy; (ślub z Franciszką Grabowską 15 lutego 1830 Szczekociny).

1.1.2.1.1.1. Józef Kwiecień

1.1.2.1.1.2. Rozalia (Róża) Drzazga - zm. 1844 Goleniowy.

1.1.2.1.1.2.1. Józef Drzazga

1.1.2.1.1.2.2. Gertruda Zynek - zm. 1823 Goleniowy.

1.1.2.1.2. Franciszka Grabowska ur. 1805 Solca (par. Kidów); (ślub z Grzegorzem Kwiecień 15 lutego 1830 Szczekociny); zm. 27 stycznia 1847 Goleniowy.

1.1.2.1.2.1. Stanisław Grabowski ur. 1755 Szczekociny.

1.1.2.1.2.2. Franciszka.

1.1.2.2. Marianna Myszkowska - ur. 22.06.1833 Moskorzew - zm. 17.12.1890 Sprowa, par. Goleniowy, ślub Stanisław Kwiecień - 12.07.1857 Szczekociny).

1.1.2.2.1 Wojciech Myszkowski (ur. 1800 Pełczyska, ślub 21.11.1825 Moskorzew - Anna Herej; zm. ok. 1841. Fornal Dworski. 

1.1.2.2.1.1. Michał Myszkowski (ur.1772 zm. 03.04.1834 Pełczyska. Majster kunsztu stolarskiego.

HIPOTEZA GENEALOGICZNA

Michał Myszkowski z Pełczyska jw. był potomkiem i/lub koligatem:

Władysława Myszkowskiego - ur. ok. 1593; zm. 1658 - Pińczów k/Pełczyska/. Syn Zygmunta Myszkowskiego; bratanek Piotra Myszkowskiego (czytaj niżej). Żona: Anna Mohylanka córka Jeremiego Mohyły hospodara Mołdawii w latach 1595-1606.

Więcej: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wladysław_Gonzaga_Myszkowski

Zygmunt Myszkowski - (1562-1615) - Marszałek Wielki Koronny.

Więcej: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zygmunt_Gonzaga_Myszkowski

Piotr Myszkowski - (1505-1591) - Biskup Płocki i Krakowski; Podkanclerzy Koronny, Sekretarz Wielki Koronny i Królewski.

Więcej: https://pl.wikipedia.org/wiki/Piotr_Myszkowski_(biskup)

1.1.2.2.1.2. Zofia Dudecka (Duda?, Dudek?) (ur. 1781)

1.1.2.2.2.  Amna Helena Herej (ur. 1803 Perzyny); ślub 21.11.1825 Moskorzew - Wojciech Myszkowski; zm. < 1825.

1.1.2.2.2.1. Wojciech Herej ur. ok. 1779; zm. > 1825; ślub 1800 Moskorzew.

1.1.2.2.2.2. Marianna Feldzińska alias Nowak vel Nowacka ur. ok. 1779.

1.1.1.1. Wincenty Leszczyński - prapradziadek - ur. 1 kwietnia 1841 - Żarki. Brat - Maciej Leszczyński ur. 22 luty 1833 w Żarkach, zm. 27 kwietnia 1914 - Żarki.

1.1.1.2. Rozalia Leszczyńska de domo Tuszyńska - praprababka - Żarki - ur. 27 sierpnia A.D.1838 - Żarki, zm. 27 sierpnia 1910 Żarki.

1.1.1.2.1. Józef Tuszyński - ur. 20 listopada A.D.1813 - Łosień (Sławków), ślub z Antoniną Kowalską - 18 maj A.D.1835 - Żarki.

1.1.1.2.1.1 Józef Tuszyński - ślub z Reginą Lelonek - 22 listopad A.D.1812 - Mysłowice.

1.1.1.2.1.2 Regina Lelonek - zm. 2 stycznia A.D.1846 - Wojkowice Kościelne.

1.1.1.2.1.2.1 Wawrzyniec Lelonek

1.1.1.2.1.2.2 Rozalia

1.1.1.2.2. Antonina Kowalska - ur. 30 maja A.D.1816 - Żarki

1.1.1.2.2.1. Antoni Kowalski śl. z Antoniną Piętak A.D.1807 - Żarki

1.1.1.2.2.2. Rozalia Piątkowska (Piętak) - ur. 4 listopada 1755 - Żarki..

1.1.1.2.2.2.1 Łukasz Piętak - ur. 12 października 1698 - Jaroszów - Żarki.

1.1.1.2.2.2.2 Katarzyna

1.1.1.2.2.2.1.1. Grzegorz Piętak

1.1.1.2.2.2.1.2. Dorota

1.1.1.1.1. Jakub Leszczyński - praprapradziadek - ur. 23 lipiec 1800 Żarki, zm. 20 maja 1861 w Żarkach.

1.1.1.1.2. Balbina Leszczyńska de domo Brymora vel Brymor vel Bromer vel Boner - prapraprababka - ur. 1803 - Włodowice, zm. 28 października 1861 w Żarkach.

1.1.1.1.2.1. Adam Brymora vel Bromer vel Boner ur. 17 listopada 1769 r. w Horoniu (dz. Choroń) (par. Przybynów) - ślub z Anną Filipek (p.v. Probierz) - 1796 - Włodowice. Miał rodzeństwo: siostrę bliźniaka Ewę (17 listopada 1769) oraz starszych braci bliźniaków Adalberta (Wojciecha) i Franciszka (1776), brata Stanisława, oraz siostrę Katarzynę.

1.1.1.1.2.1.1 Jan Brymora vel Bromer vel Boner - (Ch)Horoń (Przybynów).

1.1.1.1.2.1.2 Franciszka

1.1.1.1.2.2 Anna Filipczak vel Filipek primo voto Probierz (ślub z Marcinem Probierz w 1789 r. - Włodowice, Marcin Probierz zm. 1795 - Włodowice) - zm. 14 lipca 1823 - Włodowice.

1.1.1.1.2.2.1. Wojciech Filipczak vel Filipek

1.1.1.1.2.2.2. Agnieszka

NOTA GENEALOGICZNA

Jakub Leszczyński, urodzony w Żarkach, 23 lipca 1800 roku jest najstarszym moim przodkiem urodzonym na pewno w Żarkach.

Gniazdo Rodowe Leszczyńskich z Żarek (Linia Żarecka), jest połączone z Gniazdem Rodowym w Kruszynie i Gołuchowie, o czym dalej.

W Żarkach - mieście z ponad 800-letnią historią - leżącym na szlaku z Krakowa do Poznania i Wrocławia, pojawiają się Leszczyńscy, na dobre, w końcu XVIII wieku, po pierwszym rozbiorze Polski.

Pierwszą osiadłą przedstawicielem Leszczyńskich w Żarkach jest Famator (sławny - zacny) Jan Leszczyński (prawdopodobny daleki stryj), który w 1783 roku żeni się w Żarkach z Magdaleną Szewczyk. Metryka ślubu poniżej:

(1) Akt ślubu Jana Leszczyńskiego i Magdaleny Szewczyk - 1783 - Żarki

Jan i Magdalena Szewczyk mają czworo dzieci urodzonych w Żarkach:

(2) Akt chrztu Marianny Leszczyńskiej - 23 styczeń 1796 - Żarki

córki Jana Leszczyńskiego oraz Magdaleny de domo Szewczyk

Jan Leszczyński z Żarek był prawdopodobnie stryjem Jakuba Leszczyńskiego, czyli bratem Józefa Leszczyńskiego - ojca Jakuba.

Jan Leszczyński (skąpe wiadomoiści) był prawdopodobnie zarządcą w majątku Męcińskich i zarządzał z Dworu w Mzurowie, niedaleko Żarek.

Leszczyńscy w tym czasie (spis ludności Żarek z 1794) posiadają kamienicę w rynku w Żarkach. Na pewno mieszka w tej kamienicy Agnieszka Leszczyńska - siostra Jana i Józefa Leszczyńskich.

Z czasem Leszczyńscy osiadają w Leśniowie (część Żarek) przy klasztorze Paulinów oraz w Przewodziszowicach - jurydyce Paulinów - kilka kilometrów od Żarek (znane miejsce ze Strażnicy - Warowni z czasów Kazimierza Wielkiego).

W 1801 roku znalazłem metrykę chrztu w Żarkach, w której występuje, jako ojciec chrzestny famati (sławny - zacny) - Stanisław Leszczyński - byc może krewny (brat) Jana, Agnieszki, Józefa Leszczyńskich.

(3) Akt chrztu dziecka z 8 maja 1801 roku - Żarki

Wymieniona jest osoba Stanisława Leszczyńskiego, jako "famati" ("sławny" - zacny)

prawdopodobny brat Józefa Leszczyńskiego - męża Marianny (matki Jakuba)  

Męcińscy byli stronnikami Leszczyńskich a tym samym Króla Stanisława Leszczyńskiego. Niedaleko Żarek, w roku 1712, została stoczona bitwa pomiędzy stronnikami Króla Stanisława Leszczyńskiego, a stronnikami saskimi (być może wojskiem saskim) Augusta II Wiarołomnego.

W roku 1799 w Żarkach rodzi się Kazimierz Leszczyński - ślubny syn Józefa i Marianny Leszczyńskich (CL) - vide poniżej metryka:

(4) Akt chrztu Kazimierza Leszczyńskiego - 1 marzec A.D.1799 - Żarki

Prawdopodobnie został Juzuitą w Krakowie.

W następnym roku tj. 1800, w Żarkach rodzi się Jakub Leszczyński - syn Marianny Leszczyńskiej - ale z adnotacją księdza o ojcu dziecka: "incerti Patris" - vide poniżej metryka:

(5) Akt chrztu  Jakuba Leszczyńskiego - 23 lipiec A.D.1800 - Żarki

Dokładnie 10 dni wcześniej tj. 13 lipca 1800 roku, Marianna Leszczyńska - matka Jakuba - była uczestnikiem chrztu (chrztów) - vide poniżej metryki:

(6) Wpis metrykalny chrztów, z 13 lipca 1800 r. poprzedzający metrykę urodzenia Jakuba Leszczyńskiego z 23 lipca 1800 roku.

 W dniu 13 lipca 1800 roku (10 dni przed chrztem Jakuba Leszczyńskiego) Marianna Leszczyńska asystowała przy chrzcie lub chrztach jak wyżej.

Dla osób nie zaznajomionych z genelaogią i zasadami wpisów metrykalnych - Jakub Leszczyński może być bardzo dwuznacznie interpretowany jako dziecko.

Dlatego istnieje konieczność zapoznania się z zasadami sporządzania metryk chrztu na przełomie XVII i XVIII wieku w Żarkach (nie chcemy generalizować).

Z dzisiejszej perspektywy, co poniektórzy, interesują się przede wszystkim, czy dziecko było ślubne czy nieślubne?

Przede wszystkim musimy wiedzieć, że śluby były wówczas wyłącznie kościelne, więc możemy tylko o takich ślubach mówić.

Przede wszystkim Kościół wprowadzając na Soborze Trydenckim (1545-1563) reformę Kościoła wprowadził obowiązek prowadzenia dla katolików metryk: chrztu, ślubów i zgonów. Tym samym metryki chrztów, ślubów i zgonów przede wszystkim dokumentują, że dane osoby w metrykach były katolikami. Gdy było inaczej (a to się zdarzało po reformacji) wyraźnie w metryce było to zaznaczane.

Czyli posiadanie metryki przodków oznacza przede wszystkim, czy nasi przodkowie byli katolikami.

Kolejnym zagadnieniem występującym w przypadku chrztów było jakby urzędowe poświadczenie macierzyństwa i ojcostwa.

Na przełomie XVII i XVIII wieku (oraz wcześniej i nieco później) macierzyństwo i ojcostwo oświadczał ojciec dziecka (dziś robi to matka dziecka).

Kościół wychodził z rzymskiej zasady "mater semper certa est" - matka jest zawsze pewna (zwracam uwagę na łacińskie słowo "certo(a)" - pewny(a)), co a contario oznacza, że "pater semper incerto est" - ojciec zawsze jest niepewny.

Wychodząc z tej logicznej, bo popartej rozumem, sentencji rzymskiej, Kościół poprzez narzuconą ceremonię chrztu, jakby przymuszał ojca dziecka do jasnego opowiedzenia się za swoim ojcostwem.

Kościół nawiązywał w takiej ceremonii chrztu, do sytuacji św. Józefa - (oblubieńca-męża) Maryi, który wiedząc, że dziecko nie jest jego (w sensie biologicznym) nie oddala Maryi od siebie, a po narodzinach Jezusa idzie z matką dziecka - Maryją do synagogi do ceremonii obrzezania - uznając Jezusa już oficjalnie jako swojego syna (adoptowanego czy biologicznego - nie ma to już znaczenia). Zapewne musiało minąć więcej niż kilka dni, by matka dziecka mogła osobiście udać się do synagogi. W przypadku Józefa i Maryi, jak mówi ewangelia, minęło osiem dni.

Ceremonia chrztu była więc w starej Polsce traktowana jednocześnie jak uznanie ojcostwa.

Nie miało w tym momencie znaczenia, czy dziecko było ze ślubnego związku czy nieślubnego (o tym później). Chodziło o fakt, czy ojciec dziecka uznaje swoje ojcostwo na zasadzie oświadczenia woli (w sensie wiedzy naukowej, było to uznanie ojcostwa biologicznego lub była to adopcja).

Kościół wychodził z założenia, że ojcostwo jest to kategoria uznania dziecka za swoje i wychowanie go jako swoje. Kościół w charyzmacie św. Józefa, stawiał prymat wychowania dziecka nad spłodzeniem dziecka.

Jednocześnie Kościół nie mógł za nikogo decydować o ojcostwie. Stąd jeśli z różnych powodów ojciec dziecka nie stawiał się do chrztu i nie oświadczał, że jest ojcem dziecka, to Kościół w sytuacji związków ślubnych wpisywał do Aktu chrztu formułę "incerti Patris" - nieoczywisty ojciec, zgodnie z formułą rzymską jak wyżej. Osoby złośliwe, mogą w tym miejscu zinterpretować absencję ojca jako świadomy akt nie uznania dziecka przez ojca poprzez świadomą absencję. Wydaje się jednak, że gdyby ksiądz powziął taką wiadomość od świadków chrztu, że ojciec dziecka nie chce przybyć na chrzest dziecka lub wiedział, że ojciec jest na miejscu, musiałby wpisać do metryki "illegitt." - dziecko z nieprawego łoża.

Zwrot "incerti patris" - nieoczywisty ojciec był używany w metrykach wobec ojców, którzy byli nieobecni na miejscu, a ksiądz musiał o tym wiedzieć; być może musiał mieć jakieś poświadczenie nieobecności ojca dziecka.

Warto w tym miejscu podkreślić (o czym dalej), że jeśli ojciec przyniósł do chrztu dziecko ze związku nieślubnego, ksiądz nie mógł wpisać "illegitt" ale wpisywał formułę "ignoti Patris" - z nieznanego ojca dziecka. Nie podawał wówczas imienia i nazwiska ojca, czyli wyzuwał ojca nie tylko z ojcostwa ale też z linii spadkobrania. Nie było to działanie złośliwe ale logiczne, zapobiegające nadużyciom (np. porwaniom dzieci).

Były też przypadki gdy ojca rzeczywiście nie znano (np. gwałt) lub chciano ukryć. Wówczas przy takim oświadczeniu świadków chrztu, ksiądz wpisywał "incognito Patris" - co było interpretowane jako dziecko nieznanego pochodzenia. Była to formuła bezpieczna, tak dla matki jak dla otoczenia i samego dziecka, bo nie wskazywało wprost np. gwałtu lub uwiedzenia matki, tym samym nie zawężało kręgu podejrzanych o ojcostwo.

Na koniec najbardziej kontrowersyjny wpis "illegitt. Thoris" - dziecko z nieprawego łoża. Tylko taki wpis oznaczał, bez spekulacji i nadinterpretacji, że dziecko jest urodzone z nieprawego łoża. Taki wpis dotyczył tak dziecka urodzonego w małżeństwie jak poza małżeństwem. W małżeństwie, wymagało to oświadczenia męża matki wobec księdza, że nie uznaje konkretnego dziecka za swoje (stanowisko matki było tu nieważne). W sytuacji związków pozamałżeńskich urodzone dziecko było jakby z urzędu "ilegitt. - z nieprawego łoża" ale ojciec dziecka mógł uznać swoje ojcostwo, o czym wyżej. Należy więc odróżniać "dziecko nieślubne" (konkubinat) od "dziecka pozamałżeńskiego".

W konkretnym, niniejszym przypadku Jakuba Leszczyńskiego ur. w 1800 roku w Żarkach, mającego ślubnych rodziców, co nie ulega wątpliwości, może być, w szale złośliwości osób postronnych, jedynie mowa o dziecku pozamałżeńskim, a nie nieślubnym. Moim zdaniem, gdyby Jakub Leszczyński był dzieckiem pozamałżeńskim lub nieślubnym, ksiądz miał obowiązek wpisać "illegitt. Thoris". Skoro wpisał "incerti Patris", mogą osoby postronne, co najwyżej spekulować o przyczynach absencji przy chrzcie dziecka: Jakuba Leszczyńskiego, jego ślubnego ojca - Józefa (Wincentego) Leszczyńskiego.

Moim zdaniem, Józef (Wincenty) Leszczyński, podobnie jak w 1710 roku, kolejny mój przodek - Stefan Leszczyński - nie mógł być obecny przy chrzcie Jakuba z powodu obowiązków publicznych (albo cywilnych albo wojskowych).

Gdyby tak w roku 1799, przy chrzcie Kazimierza (co miało miejsce), jak w roku 1800 przy chrzcie Jakuba, Józef (Wincenty) Leszczyński był przy oby chrztach osoby postronne, mogłyby zarzucić, że "co to za wojskowy, co siedzi w domu w gorących czasach?" lub "co to za urzędnik publiczny wyższego szczebla, który ciągle siedzi w domu, a jest nieobecny na sejmikach czy innych spotkaniach?".

Nie mam powodu myśleć i pisać inaczej o Jakubie Leszczyńskim jak o biologicznym i ślubnym synu Józefa (nomen omen) Leszczyńskiego i Marianny Leszczyńskiej.

Urodziłem się 5 stycznia 1960 roku, a zostałem ochrzczony 28 lutego 1960 roku. Czasy się zmieniły i datę chrztu można było ustalić ze wszystkimi zainteresowanymi.

Mam czwórkę dzieci i na każdym chrzcie byłem obecny, jednakowoż, podobnie jak w 1960 roku, chrzty można było wcześniej zaplanować.

Gdyby w roku 2023 obowiązywała formuła z roku 1800, że zaraz po urodzeniu dziecka, ojciec dziecka ma obowiązek przyniesienia dziecka do chrztu, to ile dzieci miałoby wpisanego ojca, a ile "incerti Patris"?      

Jak widać z powyższego, Jakub Leszczyński był urodzony podczas trwania ślubnego związku Józefa i Marianny Leszczyńskich, bo rok wcześniej urodził się jego brat Kazimierz z ojca Józefa i Marianny Leszczyńskich (CL) - metryka (4), więc interpretacja wpisu dotyczącego Jakuba "incerti Patris" (nieoczywisty ojciec) nie może oznaczać ani dziecka nieślubnego ani dziecka pozamałżeńskiego, a jedynie ojca nieobecnego przy chrzcie.

STUDIUM PRZYPADKÓW

Gdy dziecko przynosiła do chrztu osoba trzecia, bez ojca dziecka, ksiądz nie mógł wpisać ojca, bo brakowało jego wyraźnego oświadczenia woli - uznania ojcostwa dziecka. Wówczas to ojciec deklarował swoje ojcostwo dziecka. dziś robi to w szpitalu matka. Co było bardziej wiarygodne i pewne?

W takim przypadku ksiądz wpisywał formułę "incerti Patris", co jest z punktu widzenia logiki i rozumu, w pełni poprawne.

Gdy dziecko przynosiła osoba trzecia ale ze związku nieślubnego wówczas ksiądz wpysywał w miejscu przeznaczonym dla ojca dziecka formułę "Illeg. Thoris":

(6) Akt chrztu dziecka nieślubnego - "illegitt thoris" - 1801 - Żarki

Wpis "illegitt. thoris" oznaczał z nieprawego łoża. Jednoznacznie oznaczał, że dziecko jest urodzone w związku pozamałżeńskim (rzadziej w związku małżeńskim). Można by się słusznie zapytać: dlaczego nie wpisywano ojca dziecka nieślubnego lub pozamałżeńskiego?

Odpowiedź może być tylko jedna - by nie było nadużyć.

Zapewne zdarzały się przypadki, że ojca dziecka nie chciano ujawniać. Wówczas w akcie chrztu był wpis "incognito Parentis" (nieznanego pochodzenia) lub incognito Patris (patrz niżej):

(7) Akt chrztu - 1796 - Żarki

Generalnie Kościół dbał nie tylko o moralność ale o spadkobranie. Nie wymieniona w akcie chrztu osoba była poza kręgiem spadkobierców.

Od razu należy dodać, że dzieci nieślubnych w metrykach Żarek w okresie 1798-1802 jest niewiele.

Dokonałem analizy metryk chrztu w Żarkach w okresie lat 1798-1802 pod kątem wpisów dzieci nieślubnych z podziałem na księży dokonujących takich wpisów.

W metrykach, jak napisałem wyżej, a jest to wiedza powszechna, wpisywano do akt metrykalnych takie dzieci jako "illeg. thori" (z nieprawego łoża). Dotyczyło to wyłącznie przypadków, gdy matka dziecka nie miała ślubnego męża, bowiem wówczas śluby udzielał wyłącznie Kościół. Śluby cywilne wprowadził Kodeks Napoleona, obowiązujący w Księstwie Warszawskim od 1 maja 1808 roku.

Nie zajmujemy się w tym miejscu w ogóle dziećmi nieślubnymi ale z nieprawego łoża.

Jak poniżej widać, wszyscy księża wypisujący metryki chrztu znali zasady opisywania przypadków "dzieci z nieprawego łoża".

(8) Akt chrztu dziecka - 27 maj 1801 - Żarki - ks. Narcyzjusza Frukacza

z adnotacją "illegitt. thori" - "dziecko nieślubne - z nieprawego łoża"

(9) Akt chrztu dziecka - 15 wrześniaj 1801 - Żarki - ks. Salazjusza Misiewicza

z adnotacją "Illegitt. thori" - "dziecko nieślubne - z nieprawego łoża"

(wpis tego samego księdza, który sporządzał metrykę chrztu Jakuba Leszczyńskiego dnia 23 lipca 1800 roku z adnotacją "incerti Patris")

(10) Akt chrztu dziecka - 6 października 1801 - Żarki - ks. Salazjusza Misiewicza

z adnotacją "illegitt. thori" - "dziecko nieślubne - z nieprawego łoża"

(tego samego księdza, który sporządzał metrykę chrztu Jakuba Leszczyńskiego dnia 23 lipca 1800 roku z adnotacją "incerti Patris")

(11) Akt chrztu dziecka - 29 wrześniaj 1801 - Żarki - brata Paulina (klasztor leśniowski) - Tobiasza Załuckiego

z adnotacją "Illegitt. thori" - "dziecko nieślubne - z nieprawego łoża"

Jak widać z powyższego, ksiądz Salazjusz Misiewicz z Żarek używał adnotacji "illegitt. thori" oraz "incerti Patris".

Zapewnie znajdą się tacy, którzy uczynią z tych wpisów synonimy ale nawet a może przede wszystkim literalnie słowo "illegitime" (nieprawy) ma zupełnie inne znaczenie niż "nieoczywisty". Określenie "nieprawy" jest jednoznaczne i zamknięte; określenie "nieoczywisty" jest dwuznaczne i otwarte.

Określenia te oznaczają coś zupełnie innego.

Pierwszy wpis "illegitt. thori" jednoznacznie oznacza, że dziecko jest z nieprawego łoża (albo nieślubne albo pozamałżeńskie), gdzie ojcostwa nie da się przekonująco ustalić i określić.

Drugie określenie "incertis Patris" oznacza, że skoro nie ma ojca dziecka przy chrzcie, to jego ojcostwo jest nieoczywiste. Nie ma tu znaczenia, że ojciec dziecka mógł być w wojsku, za granicą, itd. Brakuje jednoznacznego aktu uznania ojcostwa przez ojca dziecka. 

Ksiądz nie mógł, co oczywiste, interpretować nieobecności ojca dziecka ślubnego, jako domniemanie ojcostwa. Nie chodziło bowiem o określenie ojcostwa dziecka ale o przyjęcie dziecka na wychowanie.

Gdyby było inaczej, prowadziłoby to sytuacji braku pewności, kto ma wychowywać dziecko.   

Gdy ojciec był rzeczywiście nieznany używano formuły "incognito Patris" lub "incognioto Parentis".

Trudno jednoznacznie przesądzać w jakich przypadkach takie oznaczenia stosowano.

(12) Metryka chrztów Żarki - 1799

Zdarzały się metryki z osobami - ojcami dzieci, w międzyczasie zabitymi (pogrobki) z adnotacją "occentus" :

(13) Metryka chrztów Żarki - 1799 - listopad

Przypadek: agnatus sum - urodzony po śmierci ojca.

Jest wykluczone, by ojciec Jakuba nie żył, bo wówczas w sytuacji tzw. pogrobka, ksiądz wpisałby dokładną lub orientacyjną datę zgonu ojca np.

(... odbierająca w nieprzytomności Ojca tego dziecięcia, który przed trzema Miesiącami Umarł...).

Jednocześnie ksiądz nawet wobec osoby przyjmującej poród i świadków nie wpisywał wówczas nie tylko imienia i nazwiska ojca ale też i matki.

Z czasem dokonywano ewentualnie zapisku na marginesie. Zobacz metrykę poniżej.

(14) Sytuacja tzw. pogrobka.

W Żarkach stacjonował wówczas (1798-1802) Legion (Korpus) Księcia Eugeniusza Fryderyka Wirtemberskiego, jak niżej:

(15) Metryka chrztów Żarki - 1799 - listopad

To, że Jakub Leszczyński był ślubnym dzieckiem zaświadcza metryka jego starszego brata Kazimierza z 1 marca 1799 roku (jak wyżej), z której jednoznacznie wynika, że rodzicami Kazimierza, a więc i Jakuba, byli Józef i Marianna Leszczyńscy (C.L.). Nie było rozwodów kościelnych a nawet gdyby były, to takie sprawy trwały latami.

Ksiądz Salazjusz Misiewicz był nowym wikarym w Żarkach (nie znał mieszkańców), ponieważ w pierwszej połowie roku 1799 metryki chrztu wypisywali Proboszcz - ks. Narcizjusz Furkacz oraz dwóch wikarych: ks. Ignacy Radomeski oraz ks. Remigiusz Wesołowski. 

Pierwszy wpis ks. Salazjusza Misiewicza to 18 sierpień 1799 roku.

Jeśli przejrzymy dokładnie metryki chrztu w Zarkach z lat 1799-1800 to zauważymy, że księża zaczynają wówczas podawać imię i nazwisko ojca oraz imię i nazwisko rodowe matki. Nie dotyczy to każdego wpisu ale jakby znaczniejszych osób. W każdym razie takie wpisy się pojawiają. Stąd wniosek, że przy chrzcie ksiądz wymagał podania imienia i nazwiska ojca oraz imienia i nazwiska matki.

Możemy tylko spekulować dlaczego ksiądz Salazjusz Misiewicz nie wpisał imienia i nazwiska ojca Jakuba Leszczyńskiego - Józefa Leszczyńskiego i imienia i nazwiska rodowego matki - Marianny Leszczyńskiej.

Rodzą się spekulacje i hipotezy:

HIPOTEZA 1

Jak napisaliśmy wyżej chrzty ówczesne odbywały się w tym samym lub kolejnym dniu (rzadziej dniach) po urodzeniu dziecka, więc do chrztu przynosił dziecko zwyczajowo ojciec dziecka, bo matka w stanie połogu, nie  była w stanie tego zrobić.

Problem pojawiał się wówczas, gdy ojca dziecka, z różnych powodów nie było akurat w domu, a do chrztu przynosiła dziecko osoba trzecia.

Takie przypadki zachodziły zapewne wśród urzędników, ziemiaństwa, wojskowych, etc.

Wówczas, w myśl rzymskiej sentencji prawnej: "Mater semper certa est - Matka zawsze jest pewna", (o czym więcej powyżej, ksiądz nie mógł, bez osobistego oświadczenia woli ojca lub jego pełnomocnika (o czym dalej), stwierdzić fakt, że ojcem dziecka na pewno jest konkretna osoba. Nie chodziło bowiem tylko o ustalenie ojcostwa dziecka ale przede wszystkim o przyjęcie dziecka przez ojca na wychowanie.

Słusznie, więc w takich przypadkach ksiądz wpisywał formułę "incerti Patris" - nieoczywisty ojciec, odnosząc się w ten sposób, tak do ojcostwa biologicznego, jak przede wszystkim, do ojcostwa społecznego (pełne uznanie dziecka jako własnego).

Absolutnie nie oznacza to nic ponadto, że ojciec przy chrzcie dziecka był nieobecny, choć nie znając przyczyny absencji ojca, może rodzić to różne spekulacje.

Poród Jakuba był nagły o czym świadczy fakt, że matka Jakuba - Marianna Leszczyńska, kilka dni wcześniej (konkretnie 10 dni wcześniej tj. 13 lipca 1800 roku, asystowała przy chrzcie (chrztach) w dniu 13 sierpnia 1800 roku (patrz metryka (6) powyżej).

HIPOTEZA 2

Ponieważ w metrykach zaczęto na przełomie XVII i XVIII wieku wpisywać imiona i nazwiska ojca oraz matki dziecka, stąd absencja ojca powodowała, że nie trzeba było podawać nazwiska panieńskiego matki. Czyżby Marianna i Józef chcieli ukryć nazwisko rodowe Marianny Leszczyńskiej?

Hipoteza mało prawdopodobna ale możliwa. Czasy były niepewne a prześladowanie rodzin szlacheckich dość powszechne.

HIPOTEZA 3

Być może metryki chrztu były przedstawiane zaborcy (w 1800 roku byli to Prusacy) i chciano ukryć osobę Józefa Leszczyńskiego i nazwisko rodowe matki dziecka?

HIPOTEZA 4

Często wobec osób starszych, w aktach zgonu wpisywano formułę "niepamiętnych rodziców". Teoretycznie jest możliwość niepamiętania ojca dziecka ale jest to w praktyce raczej niemożliwe, odnośnie chrztów.

Reasumując, nie ma najmniejszych powodów, by Józefa Leszczyńskiego nie uznać za ślubnego ojca Jakuba Leszczyńskiego ur. 23 lipca 1800 roku w Żarkach, męża Marianny Leszczyńskiej.

1.1.1.1.1.1. Józef (Wincenty) Leszczyński - prapraprapradziadek - drugie imię niepewne; data urodzin niepewna - prawd. ok. 1750-1755, śmierć 1815-1830.

1.1.1.1.1.2. Marianna Leszczyńska - nazwisko rodowe oraz data urodzin i śmierci w trakcie poszukiwań genealogicznych.

NOTA GENEALOGICZNA

Józef (Wincenty) Leszczyński jest z prawdopodobieństwem równym pewności potomkiem:

Przede wszystkim, wiadomym jest powszechnie, że na początku XVIII wieku, rządom uzurpatorskim Wettynów, bardziej znanych jako Sasi (August II i August III) sprzeciwili się Leszczyńscy, a konkretnie Linia Rydzyńska Leszczyńskich, reprezentowana przez Rafała i Stanisława Leszczyńskich (ojca i syna) z Leszna, Rydzyny i Włodawy, co doprowadziło do antysaskiej Konfederacji Wielkopolskiej (Warszawskiej) w 1703 roku, detronizacji Augusta II i koronacji Stanisława Leszczyńskiego w 1705 roku.

Jednocześnie Linia Gołuchowska Leszczyńskich, reprezentowana przez Stefana Leszczyńskiego (1644-1722) Starostę Kowelskiego i Ostrzeszowskiego, Wojewodę Kaliskiego, przyjęła na początku XVIII wieku strategię "konstruktywnej opozycji" saskiej. Jak się później okazało była to strategia błędna, dlatego po śmierci Stefana Leszczyńskiego w 1722 roku, ta Linia Domu Leszczyńskich podupada, a jej przedstawiciele znikają w mrokach historii.

Nie wydaje się możliwe, by Stefan Leszczyński z Kruszyny był w opozycji do Stanisława Leszczyńskiego. Różniła ich strategia walki z Sasami.

Prawdopodobnie Stefan Leszczyński, przez  swoją drugą żonę Joannę Teresę Brzostowską, której pierwszym mężem był brat Michała Stefana Radziejowskiego - Prymasa - Jan Feliks Radziejowski, wpływał na zachowanie Prymasa, który przyjął postawę antysaską (Konfederacja Łowicka) i pro Stanisławowską. Jednocześnie Stefan, który w hierarchii możnowładczej dysponował większymi aktywami niż Linia Stanisława nie szedł na pełną konfrontację z Sasami. W 1712 roku wydzierżawił Augustowi II swój Pałac w Warszawie (zwany mylnie Pałacem Saskim); zapewne to samo zrobił z Wilanowem, etc. Jednocześnie w roku 1710 bierze udział w Walnej Radzie Warszawskiej, na której proponuje zwołanie tzw. Sejmu Konnego. W 1717 po zakończeniu Konfederacji Tarnogrodzkiej z 1715 roku, zawiązanej w obronie tronu Stanisława Leszczyńskiego, na Sejmie Niemym w 1717 roku jest oddelegowany do boku Króla Augusta II, jako Senator-Rezydent dopilnowujący wycofania wojsk saskich z Polski.

Zadaniem rotacyjnych Senatorów-Rezydentów było pilnowanie Królów (Króli) przed zakusami absolutyzmu i konszachtami z obcymi dworami.

Zachowanie Augusta II, po roku 1717, do śmierci Stefana Leszczyńskiego w 1722 roku jest mniej prorosyjskie, a bardziej prozachodnie (Traktat Sojuszniczy z Austrią i Wielką Brytanią z 1720 roku - przewidujący wycofanie wojsk rosyjskich z Polski). Niestety poprzez wpływy Prus i antypolskiego Traktatu Rosja-Prusy z 1720 roku, zawartego w Poczdamie, ten Traktat nie został przez Sejm ratyfikowany. Po śmierci Stefana Leszczyńskiego, polityka Augusta II nakierowana została na współpracę z Prusami w celu rozbioru Rzeczypospolitej (Sprawa vel Spisek Lehmana). Plany te udaremnił Piotr I, widzący zagrożenie dla Rosji, w sytuacji przejęcia Polski przez Niemców (Prusy, Saksonia, Austria).

Pod koniec XVIII wieku, kilku przedstawicieli o nazwisku Leszczyński pojawia się w mieście Żarki. Zapewne jest to związane z pierwszym rozbiorem Polski roku 1772 Następuje w tym okresie, co oczywiste, "dekompozycja magnackich siedzib rodowych" oraz rozproszenie rodów. Leszczyńscy z Żarek, na początku (po pierwszym rozbiorze Polski) stają się doradcami Domu Męcińskich h. Poraj - właścicieli - dziedziców Żarek ale w sytuacji kolejnych rozbiorów Polski, a szczególnie - trzeciego rozbioru w 1795 sam Dom Męcińskich popada w tarapaty a z nim i Leszczyńscy.

Teren Żarek i okolic, po trzecim rozbiorze Polski, staje się częścią Prus jako Nowy Śląsk (1795-1807). Następnie w latach 1807-1815 jest częścią Księstwa Warszawskiego, by po 1815 stać się częścią Królestwa Polskiego pod władztwem zaborcy rosyjskigo.

Rodzi się pytanie: czy Dom Męcińskich z Kurozwęk utrzymywał kontakty z Domem Leszczyńskich h. Wieniawa?

Historycznie rzecz ujmując odpowiedź brzmi: oczywiście, że tak.

Męcińscy objęli we władanie Żarki zaraz po Korycińskich na przełomie XVII i XVIII wieku.

Męcińscy mieli swoje siedziby rodowe w: Kurozwękach, Działoszynie i Żarkach.

Leszczyńscy mieli swoje siedziby rodowe w Kaliszu - Gołuchowie, Lesznie - Rydzynie, Warszawie - Wilanowie (dawn. Milanowie), Dzikowie (obecn. Tarnobrzeg) - Baranowie) obecn. Baranów Sandomierski, Włodawie - Romanowie, Beresteczku oraz w Kruszynie k/Częstochowy gdzie w 1638 roku Bogusław Leszczyński (1612-1659) - Podskarbi Wielki Koronny (dziadek Stanisława Leszczyńskiego) wziął ślub 12 sierpnia 1638 roku z Anną Denhoff (1620/1622-1656) - Wojewodzianką Dorpacką i Sieradzką - córką Kacpra Denhoffa Starosty Wieluńskiego i Radomszczańskiego (zięć Hetmana Wielkiego Koronnego Stanisława Koniecpolskiego).

W Kruszynie, w roku 1644 urodził się Rafał Leszczyński (1644-1703) - Podskarbi Wielki Koronny (ojciec Stanisława Leszczyńskiego). Vide metryka poniżej:

dokumentujący asystencję, jako matki chrzestnej - Anny Szembek de domo Leszczyńska - żony Aleksandra Kazimierza Szembeka - Wojewody Sieradzkiego. Potwierdza ten Akt hipotezę, że Anna Szembek de domo Leszczyńska była rodzoną siostrą matki dziecka - Marianny Męcińskiej de domo Leszczyńska - córki Stefana Leszczyńskiego - Wojewody Kaliskiego.    

Co ciekawe, Kruszyna, wiąże się z dwoma Liniami Leszczyńskich.

Pierwsza Linia - Rydzyńska - Stanisława Leszczyńskiego - Króla - związana jest z hucznym ślubem Bogusława Leszczyńskiego z Anną Denhoff w 1638 roku w Kruszynie (o czym wyżej), na którym to ślubie i weselu, uczestnikiem był Król Władysław IV Waza z żoną.

Kacper Denhoff, ojciec Anny Denhoff - Panny Młodej, był protegowanym króla Zygmunta III Wazy, który wcześniej również przebywał w Kruszynie.

W Kruszynie przebywał też Król Jan III Sobieski z Marysieńką, która tam właśnie oczekiwała na męża, po Odsieczy Wiedeńskiej A.D.1683. 

Druga Linia - Gołuchowska - Stefana Leszczyńskiego - Wojewody Kaliskiego, który jako wdowiec po Konstancji Mniszech zm. 1698 w Wiśniewie, żeni się w roku 1700 w Kruszynie z wdową po Janie Feliksie Radziejowskim (ślub 1681) - Kasztelanem Wieluńskim, Chorążym Rawskim, Starostą Bolesławowskim, który zginął w pojedynku w 1685 roku z Tarłą, i po Zygmuncie Wiktorze Denhoffie (zm.1694) Podkomorzym Wieluńskim i Poskarbim Nadwornym Litewskim - Joanną Teresą Brzostowską p.v. Radziejowska, s.v. Denhoff - córką Wojewody Trockiego - Cypriana Pawła Brzostowskiego h. Strzemię i Racheli Barbary z Duninów.

Siostra Joanny Brzostowskiej, Katarzyna była zamężna z Mikołajem Korycińskim - Chorążym Łęczyckim, Starostą Ojcowskim.

To Stefan Leszczyński i Joanna Teresa de domo Brzostowska z Kruszyny, fundują korony na obraz M.B. Częstochowskiej w 1717 roku (koronacja obrazu).

Stefan Leszczyński miał rodzoną siostrę - Magdalenę za Pawłem Działyńskim (Linia Kórnicko-Gołuchowska), rodzonego brata Kazimierza Ignacego oraz przyrodnie rodzeństwo:

Stefan Leszczyński miał dzieci z pierwszego małżeństwa z Konstancją Mniszech:

W oficjalnej genealogii Stefana Leszczyńskiego podaje się, że miał tylko córkę Annę poślubioną Aleksandrowi Kazimierzowi Szembekowi.

Dlaczego ukrywana jest trójka kolejnych dzieci?

W książce Krystyny Jastrzębskiej pt.: "Dzieje zaścianka szlacheckiego Jastrzębie" - Siedlce 2003, autorka na stronach: 42 oraz 44 wyraźnie podaje fakt genealogiczny, że Stefan Leszczyński i Konstancja Mniszech osiedli w Wiśniewie - dzierżawie dóbr królewskich odziedziczonych po dziadku Władysławie i ojcu Wacławie, pod koniec XVII wieku, gdzie w Domanicach ochrzcili trójkę swoich dzieci (Jana, Salomeę i Marię Kazimierę).

Na stronie 42 znajduje się kopia metryki chrztu Marianny Kazimiery Leszczyńskiej. Z metryki tej czytamy, że Stefan - Kasztelan Kowelski, podawał swoje miejsce urodzenia "Lesnio", co najprawdopodobniej oznacza wielkopolskie Leszno. 

Krystyna Jastrzębska "Dzieje zaścianka szlacheckiego Jastrzębie" - Siedlce 2003 - str. 42.

Osobiście byłem w Parafii Domanice (u Proboszcza Andrzeja Filipiuka) w dniu 31 maja 2019 roku i osobiście miałem możliwość przeglądać i sfotografowanie ksiąg Metrykalnych Domanic z zapisami chrztu trójki dzieci Stefana Leszczyńskiego i Konstancji de domo Mniszech (Jana, Salomei, Marii Kazimiery) w Wiśniewie (obecnie Wiśniew ma odrębny kościół).

1.1.1.1.1.1.1.1 (hipoteza I) Jan Leszczyński (ojciec Jana Leszczyńskiego z Żarek, ur. styczeń 1694 Dwór Wiśniew k/Domanic.

Poniżej zdjęcie oryginalnej metryki chrztu Jana Leszczyńskiego ze stycznia 1796 roku, syna Stefana Leszczyńskiego i Konstancji de domo Mniszech.

Stefan Leszczyński miał również dzieci z drugiego małżeństwa z Joanna Teresą Brzostowską h. Strzemię.

Po ojcu Stefan Leszczyński odziedziczył Gołuchów, Raszków, Czarncę (vide; Słownik PSB). Był właścicielem: Babic k/Warszawy, Włoch, Pruszkowa, etc.

Był właścicielem Jurydyki w Warszawie z Pałacem Leszczyńskich (zwanym Saskim).

W roku 1799 w Żarkach rodzi się Kazimierz Leszczyński z ojca Józefa (Wincentego) i matki Marianny (CL) małżonków ślubnych.

W roku 1800 w Żarkach rodzi się Jakub Leszczyński z matki Marianny.

Małżonkowie Józef i Marianna nie zawierali ślubu w Żarkach i jak wynika ze spisu ludności Żarek z 1794 roku nie mieszkali w tym mieście w tym roku. Mieszkał za to w tym mieście (Żarki) Jan Leszczyński, który poślubił Magdalenę Szewczyk i który zapewne był tym, który zaprosił do Żarek członków rodziny tj. Józefa i Mariannę Leszczyńskich po 1994 roku; najprawdopodobniej w latach 1776-1778, czyli po trzecim zaborze Polski. Nasuwa się wniosek, że Józef Leszczyński i Marianna mieszkali wcześniej tj. przed 1795 na Ziemi, która przypadła zaborcy rosyjskiemu i postanowili przenieść się (zintegrować) z rodziną, będącą pod zaborem pruskim.

Księstwo Warszawskie 1807-1815

Nowy Śląsk 1795-1807)

Nowy Śląsk (niem. Neuschlesien) – prowincja pruska istniejąca w latach 1795–1807.

Była to odrębna jednostka administracyjna, która nie była położona na terenie historycznego Śląska.

Została ona utworzona ze skrawka byłego województwa krakowskiego.

Są to okręgi: Siewierza, Pilicy i Lelowa ze stolicą w Żarkach, anektowane przez Prusy w III rozbiorze Polski.

Z Wikipedii

HIPOTEZA GENEALOGICZNA

1.1.1.1.1.1.1. Jan Leszczyński - ur. ok. 1739 zm. 7 maja 1829 w wieku 90 lat. - Żarki - syn Jana Jakuba Leszczyńskiego ur. 1710 roku w Kuszynie lub Jana Leszczyńskiego ur. 1694 roku w Wiśniewie.

Sumariusz - zgon Jana Leszczyńskiego - 8 maja A.D.1829 - Żarki.

Akt zgonu Jana Leszczyńskiego - 8 maja A.D.1829 - Żarki.

1.1.1.1.1.1.1.1 (hipoteza II) Jan Jakub Leszczyński vel(?) Antoni Leszczyński - ur. 1 lipca 1710 Kruszyna, zm. 24 października 1783 - Żarki.

Prawdopodobnie pułkownik królewski. Funkcjonował na Ziemi Oświęcimskiej jako Sędzia (1733-1739).

NOTA GENEALOGICZNA

Dziedzic Żarek - Wojciech Męciński h. Poraj z Kurozwęk - ur. 1691 - zm. 1752, Starosta Ojcowski (1703), Starosta Wieluński (1712), Starosta Ostrzeszowski (1717), żeni się w 1730 roku z Marianną de domo Męcińska z Linii Działoszyńskiej.

W 1739 roku gdy rodzi im się syn Feliks w Żarkach, Wojciech Męciński występuje w metryce chrztu jako Starosta Ostrzeszowski.

Rodzi się pytanie: kiedy i w jakich okolicznościach Stefan Leszczyński (poniżej) przekazał Starostwo Ostrzeszowskie Wojciechowi Męcińskiemu?

Siostra Wojciecha Męcińskiego - Konstancja Męcińska wychodzi za mąż za Aleksandra Szembeka (1679-1734) - Łowczego Łęczyckiego. 

Anna Leszczyńska - córka Stefana Leszczyńskiego i Konstancji Mniszech wychodzi za mąż (1711) za Aleksandra Kazimierza Szembeka (1680-1756) - Stolnika Wielkiego Koronnego, Wojewodę Sieradzkiego, Starostę Bielskiego, Halickiego, Kowelskiego i Radomszczańskiego. Rezydują w Balicach pod Krakowem.

W roku 1710, gdy Stefanowi Leszczyńskiemu i Joannie (Annie) Barbarze Brzostowskiej rodzi się syn Jan Jakub Leszczyński, w metryce chrztu Stefan Leszczyński występuje jako Starosta Kowelski i Ostrzeszowski.

Stefan Leszczyński umarł w 1722 roku w Babicach (k/Warszawy), gdzie w metryce zgonu widnieje jako Wojewoda Kaliski.

W Wikipedii - Stefan Leszczyński jest Starostą Ostrzeszowskim w latach, 1797-1716 a Wojewodą Kaliskim w latach 1712-1722.

W Żarkach w 1783 roku umiera Antoni Leszczyński - vel (?) Jan Jakub Leszczyński. Vide metryka:

Akt zgonu Antoniego Leszczyńskiego vel Jana Jakuba Leszczyńskiego - 24 października A.D.1783 - Żarki;

ur. 1 lipca 1710 roku - Kruszyna

1.1.1.1.1.1.1.1.1. Stefan Leszczyński h. Wieniawa - ur. ok. 1644 Gołuchów, przodek po mieczu - wychował się w Gołuchowie, uczęszczał do szkoły jezuickiej w Kaliszu. Starosta Kowelski i Ostrzeszowski - Wojewoda Kaliski - zm. 3 września 1722 - Babice [k/Warszawy].

Pułkownik królewski z czasów Jana III Sobieskiego. Jako Poseł Ziemi Wieluńskiej był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej 1710 roku.

Miał rodzeństwo po matce Konstancji Czarnieckiej:

Miał rodzeństwo po macosze Zofii Wiśniowieckiej:

W 1711 roku został Wojewodą Kaliskim.

W 1717 roku wyznaczony na Senatora Rezydenta przy boku Króla.

Był właścicielem Jurydyki w Warszawie (obecnie teren Ogrodu Saskiego - Plac Piłsudskiego) z Pałacem Leszczyńskich (obec. zwany Pałacem Morsztyna lub Saskim). 

W roku 1796 po stryju Janie Ignacym Leszczyńskim otrzymał Starostwo Ostrzeszowskie (vide: PSB).

Do śmierci Konstancji Mniszech przebywał w Dworku Wiśniew (1694-1698) niedaleko Domanic.

1.1.1.1.1.1.1.1.2ex. Konstancja Mniszech - córka Jerzego Jana Mniszech i Anny Chodkiewicz - zm. 1698 Dwór Wiśniew (Domanice).

Żona:

1.1.1.1.1.1.1.1.2.ex - Konstancja Mniszech - Wojewodzianka Wołyńska

Córka Jerzego Jana Wandalina Mniszcha - Wojewody Wołyńskiego (syna Franciszka Bernarda Wandalina Mniszcha, który był bratem Maryny Mniszchówny Carycy Rosji) oraz Anny Chodkiewicz (córki Jana Karola Chodkiewicza - Hetmana Wielkiego Koronnego).

Dziadek Konstancji - Franciszek Bernard Wandalin Mniszech był mężem Barbary Stadnickiej, którzy pod koniec XVIII wieku koligacą się z Męcińskimi z Żarek. Franciszek kupił w 1636 r. część Dukli, jaką otrzymała wdowa Męcińska po poległym w czasie wyprawy na Moskwę w 1618 roku Franciszku Męcińskim. W 1638 r. przystąpił do odbudowy zamku w Dukli, fortyfikując go wałami i bastionami. Jednak Duklę złupiły wojska Jerzego II Rakoczego 16 marca 1657. Zmarł 30 grudnia 1661 w czasie epidemii w Dukli.

Pod koniec XVIII i na początku XIX wieku wieku Męcińscy z Żarek przenoiszą się do Dukli, gdzie giną podczas tzw. rabacji galicyjskiej w roku 1846.

Ewidentnie Męcińscy z Żarek, mieli koligacje poprzez Stefana Leszczyńskiego i własne z Męcińskimi i Mniszchami z Dukli.

Dzieci:

- Anna - zm. 1756 - żona p.v. Jana Gniewosza - Wojewoda Sieradzki; s.v. Aleksander kazimierz Szembek.

- Teofila - zakonnica w Wieluniu;

- Maria Kazimiera ur. Wiśniew;

- Jan ur. Wiśniew - 1694;

- Salomea ur. Wiśniew.

1.1.1.1.1.1.1.1.2. Joanna (Anna) Teresa Brzostowska h. Strzemię, primo voto Radzejowska secundo voto Denhoff

ślub ze Stefanem Leszczyńskim - 1 kwietnia 1701 roku - Kruszyna k/Częstochowy ; zm. 1738 Kruszyna; pochowana na Jasnej Górze lub w Czarnożyłach.

Dzeci:

Ewa Leszczyńska - ur. 1701 - Kruszyna zm. 1762 - Balice k/ Warszawy lub Łomża - żona Jana Sebastiana Szembeka (z, 1731) - Kanclerz Wielki Koronny.

Jan Jakub Leszczyński vel Antoni Leszczyński - ur. 1710 - Kruszyna; zm. 1783 - Żarki.

Joanna Teresa Leszczyńska de domo Brzostowska zostawiła Testament z 1737 roku -

Była córką Wojewody Trockiego - Ctpriana Pawła Brzostowskiego (zm. 1688).Miała brata Konstantego Kazimierza (1644-1722) biskupa wileńskiego, znanego z konfliktu z Sapiehami. Miała też siostrę Katarzynę zamężną z Mikołajem Korycińskim - Chorążym Łęczyckim i Starostą Ojcowskim (właścicielem Żarek). 

1.1.1.1.1.1.1.1.1.1. Wacław IV Leszczyński h. Wieniawa, ur. 1632/1638 - Wojewoda Podlaski - Marszałek Trybunału  Głównego Koronnego, Starosta Kowelski, i Wiśniowski; pułkownik. zm. 1688.

Dziedzic Gołuchowa z przyległościami, miasta Raszkowa i wsi Raszkówka.  

Rodzeństwo:

1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.2. Maria de Marcellanges ur. ok. 1500. Szlachcianka z Burgundii. Dwórka w orszaku Anny de Foix-Candale - Królowej Węgier, Czech i Chorwacji - jako trzeciej żony Władysława II Jagiellończyka.

Wdowa po Jarosławie Sokołowskim z Wrzący -  Sekretarzu, Podskarbim Króla Władysława II Jagiellończyka, Staroście (Kasztelanie) Kolskim.

1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.brat Rafał IV Leszczyński h. Wieniawa - brat niedzielny Jana, syn Kacpra i Zofii z Oporowa. Biskup Przemyski i Płocki; zm. 23 marca 1527 r. w Pułtusku; epitafium; wyniósł kościół parafialny w Jarosławiu; kościół katedralny w Przemyślu ozdobił malowidłami.

Syn Kacpra, Podkomorzego Kaliskiego (patrz niżej). Kształcił się w Padwie, był sekretarzem królewicza Zygmunta w czasie jego rządów w księstwie głogowsko-opawskim, był Starostą Człuchowskim, sprawował poselstwa.

Po roku 1518 przyjął święcenia kapłańskie, od 1520 biskup przemyski, od 1523 płocki. Jako biskup płocki na zjeździe w Warszawie w 1525 r. wymógł na księciu Januszu wydanie dekretu, który pod groźbą konfiskaty majątku zakazywał innowiercom przebywania na Mazowszu.

Był sygnatariuszem aktu traktatu krakowskiego w 1525 roku.

Pochowany w kolegiacie Zwiastowania NMP i Św. Mateusza w Pułtusku.

1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.kuzyn Rafał III Leszczyński h. Wieniawa - Kasztelan Przemęcki

1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.2.żona kuzyna - Barbara z Bystrzycy.

1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1. Kacper Leszczyński h. Wieniawa ur. ok. 1444 - Podkomorzy Kaliski; Starosta Radziejowski; zm. przed 1513. 

1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.2. Zofia z Oporowa, córka Piotra Oporowskiego h. Sulima i Petruszy Chrząstowskiej, p.v. żona Bartłomieja z Iwanowic Gruszczyńskiego h. Poraj.

Rodzeństwo:

1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1. Rachwał vel Rafał I Leszczyński h. Wieniawa - Kasztelan Przemęcki 1427 zm.1450; brat Dersława z Woliszewa (żona Anna, syn Tomisław) i Iwana z Chełkowa. Pochowany w kościele w Lesznie. Miał córkę Maruszę.

1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.2. Anna - ur. ok.1374

1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1. Stefan z Karmina i Leszczna (Leszna) Leszczyński vel Karmiński h. Wieniawa (1360-1413).

1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.1.2. Zbyszka Leszczyńska, ur. 1332, zm. 1392.

Rodzeństwo:

   Dzieci:

    Wielkorządca Krakowski (Magni Procuratores). Poseł do Anny Cylejskiej, poległ pod Smoleńskiem.

         p.v. Katarzyna h. Doliwa.

2. Rafał z Gołuchowa h. Wieniawa.

3. Katarzyna h. Wieniawa.

Mrzygłód - historyczne miasto z czasów Królestwa Polskiego, położone 5 km od centrum Myszkowa, zdegradowane do statusu wsi, po Powstaniu Styczniowym A.D.1861. Własność Pileckich h.Topór w tym Elżbiety z Pilicy Granowskiej - Królowej Polski - trzeciej żony Władysława Jagiełły (1417-1420), Warszyckich, Wiśniowieckich. Obecnie dzielnica Myszkowa.

O Biskupim Księstwie Siewierskim

Moskorzew - (dawn. Moskarzew) - wieś położona obecnie w Województwie Świętokrzyskim. Klemens z Moskorzewa - właściciel Moskorzewa - pełnił urząd podkanclerzego królewskiego u boku Władysława Jagiełły. Uczestniczył w zakładaniu Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zmarł w 1408r. Pochowany w miejscowym kościele murowanym ufundowanym w 1394 roku.

Myszków - miasto nad Wartą położone w historycznym Województwie Małopolskim (krakowskim); obecnie w Województwie Śląskim.

O Biskupim Księstwie Siewierskim

Pełczyska – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, obec. w gminie Złota.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie kieleckim.

Miejscowość znajduje się na odnowionej trasie Małopolskiej Drogi św. Jakuba z Sandomierza do Tyńca, która to jest odzwierciedleniem dawnej średniowiecznej drogi do Santiago de Compostela.

Kościół i parafia w Pełczyskach istniały już na pewno w roku 1224. Parafię wymieniono w wykazach świętopietrza w 1336 r. W XVI w. działali tu Bracia Polscy.

Zabytki:

Kościół św. Wojciecha zbudowany w 1731 r. Jego fundatorami byli kasztelan wołyński Jan Paweł Pepłowski i jego żona Zofia z Rejów. Wyposażenie świątyni jest rokokowe, m.in. ambona, ołtarze, prospekt organowy oraz ławki. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Bożej Pełczyńskiej z ok. 1700 r. z sukienką z XVIII wieku. Kościół został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych. 

Zamczysko - pozostałości po zamku Władysława Łokietka wzniesionego na wczesnośredniowiecznym grodzisku na zachodnim krańcu góry Olbrych (wymienianej także pod nazwami: Zawinnica, Zawiennica lub Zamczysko). Obiekt ma plan regularnego czworoboku o wymiarach około 80 x 106 metrów z dłuższą osią na linii wschód – zachód. W 1304 roku warownię opanowały oddziały Władysława Łokietka podczas walk z królem czeskim Wacławem II o sukcesję krakowską (książę Władysław Łokietek, widząc przeciwnika swego króla Wacława [II], zatrudnionego wojną węgierską, wsparty pomocą Amadeja, u którego w gościnie przebywał, puścił się do Polski, i zamek Pełczyska należący do kościoła krakowskiego, a położony nad miastem Wiślica, opanował, wypędziwszy z Wiślicy załogę czeską przy pomocy sprzyjających mu mieszkańców. Miasto Wiślicę, położeniem swoim warowne, tudzież zamek i miasto Lelów, zdobył przemocą, i całą krainę wokół zmusił do uległości i hołdowania swojej władzy.). Wg Katalogu biskupów krakowskich Jana Długosza w 1306 roku Władysław Łokietek zwrócił zamek biskupstwu krakowskiemu.

Starożytny kompleks osadniczy obejmujący kilka osad i cmentarzysk z różnych okresów; kilka z nich należy do najważniejszych stanowisk archeologicznych w kraju. Badania archeologiczne w latach 1958-1973 oraz 2000-2006 (Ekspedycja Celtycka Instytutu Archeologii UW).

Najstarsze znaleziska z młodszej epoki kamienia (kultura ceramiki wstęgowej rytej) sprzed ok. 7500 lat zarejestrowano na górze Zawinnicy. Tam też grodzisko późnośredniowieczne oraz pozostałości czworobocznej fosy, w pobliżu ślady osadnictwa neolitycznego (kultura lubelsko-wołyńska) i wczesnosłowiańskiego z VIII-IX w. Przy południowym skraju wsi: cmentarzysko kultury łużyckiej oraz cmentarzysko wielokulturowe i osada neolityczna kultury pucharów lejkowatych. Cmentarzysko wielokulturowe (badania archeologiczne 2001-2006) – użytkowane w neolicie (kultury: pucharów lejkowatych, ceramiki sznurowej, pucharów dzwonowatych), wczesnej epoce brązu (kultury: mierzanowicka i trzciniecka) oraz w okresie późnolateńskim i okresie wpływów rzymskich (kultura przeworska) dostarczyło wielu bardzo cennych znalezisk takich jak grób zbiorowy kultury trzcinieckiej czy groby szkieletowe kultury przeworskiej. Osada wielokulturowa na wschodnim skraju wsi (przysiółki: Strugi i Błonie) – bogata osada rzemieślniczo-handlowa Celtów (III – I w. BC), a potem ludności kultury przeworskiej (I w. BC – IV w. AD). Badania prowadzone w latach 1959-1973 i 2000-2006 przyniosły szereg odkryć przedmiotów importowanych z różnych części starożytnej Europy, przede wszystkim z terenów Cesarstwa rzymskiego.

Z Wikipedii - hasło: Pełczyska. https://pl.wikipedia.org/wiki/Pełczyska_(województwo_świętokrzyskie).

Przeczytaj: "Celtowie w Pełczyskach" - Katarzyna Gritzmann - http://www.wici.info/modules.php?name=News&file=article&sid=9470.

Przybynów - Parafia rzymskokatolicka pw. św. Mikołaja jest wymieniana w źródłach po raz pierwszy w 1306 r., ale zapewne jej początki sięgają 2. połowy XIII w. Pierwszy kościół drewniany pw. św. Piotra i Pawła Apostołów wspomniany jest w 1306 r., kiedy został obrabowany przez najemnych żołnierzy. Pisze o nim Jan Długosz w "Liber Beneficiorum" w 1470 r. Kościół przetrwał przypuszczalnie ok. 250 lat. w 1595 r. w Przybynowie był już kościół murowany, zbudowany prawdopodobnie w połowie XVI w. na miejscu poprzedniego, sfinansowany zapewne przez fundację Myszkowskich. Był on krótszy o 1/3 od dzisiejszego kościoła, wieżę z podłużnym piramidalnym zwieńczeniem posiadał od frontu. Pokryty był gontem, nie miał sklepienia, lecz pułap. Pierwotnie renesansowy, przebudowany został w 1770 r. w stylu barokowym. Proboszczem był wówczas ks. Marcin Koźlicki, a przebudowę ufundował hrabia Adam Męcicki, starosta bodaczowski. Konsekracji dokonano 22 lipca 1777r. a dokonał tego Ignacy Kozierowski – biskup sufragan gnieźnieński. Z Wikipedii.

Siewierz - historyczne miasto, siedziba księstwa biskupiego krakowskiego.

Bitwa pod Siewierzem (26 lutego 1289) odbyła się między koalicją kujawsko-mazowiecką Bolesława II Mazowieckiego, księcia Płocka i Władysława Łokietka a siłami Henryka IV Probusa, księcia wrocławskiego pod Siewierzem w Księstwie Bytomskim. Bitwa ta jest traktowana jako jeden z etapów walki o Małopolskę w latach 1288-1290.

Więcej: https://pl.wikipedia.org/wiki/Bitwa_pod_Siewierzem

O Biskupim Księstwie Siewierskim

Sławków - Odkrycia archeologiczne uprawdopodabniają istnienie na wzgórzu sławkowskim przedchrześcijańskiego grodu, być może już w VIII w.

W epoce wczesnopiastowskiej położona w pobliżu grodu osada przedlokacyjna (stary Sławków) stanowiła centrum zagłębia kruszcowego. Nie wiadomo

dokładnie kiedy osada i gród przeszły (wraz z całą kasztelanią sławkowską) pod zwierzchność biskupów krakowskich. Po raz pierwszy Sławków

wymieniony został w źródłach pisanych jako osada biskupia w 1220 r., kiedy biskup Iwo Odrowąż uposażył dochodami z karczm sławkowskich klasztor

św. Ducha w Prądniku pod Krakowem. Natomiast pierwszy pisemny dokument nazywający Sławków miastem pochodzi z 1286 r. Wobec zaginięcia aktu

lokacyjnego rok ten przyjęto umownie jako datę uzyskania praw miejskich, choć najprawdopodobniej miasto lokowane było na prawie niemieckim już

kilka dziesięcioleci wcześniej. Na początku lat 80. XIII w. biskup Paweł z Przemankowa wzniósł tu zamek biskupi.

Sprowa - wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Słupia. W połowie XV w. wieś była własnością rodu Odrowążów. Wywodził się stąd Jan Sprowski z rodu Odrowążów – syn Piotra Odrowąża – arcybiskup gnieźnieński i Prymas Królestwa Polskiego - koronator Elżbiety Rakuszanki - żony Kazimierza Jagiellończyka.

Piotr Odrowąż ze Sprowy i Zagórza (ur. XV wiek, zm. 6 września 1450) – starosta generalny ruski w 1440 roku, starosta lwowski w latach 1442-1450 i podolski, wojewoda ruski (1437), wojewoda podolski (1434), starosta samborski i starosta halicki. Dnia 31 grudnia 1435 roku podpisał akt pokoju w Brześciu Kujawskim. W 1438 roku był uczestnikiem konfederacji Zbigniewa Oleśnickiego. Uczestnik Kampanii Mołdawskiej 1450 roku, w której poniósł śmierć w Bitwie pod Crasną niedaleko Vaslui.

Około 1460 r. wojewoda i starosta lwowski Andrzej Odrowąż – syn Piotra Odrowąża – nadał połowę wsi klasztorowi w Mogile. W 1475 r. Klasztor odsprzedał swoją część Pieniążkowi z Iwanowic za 350 grzywien. Ze pieniądze te zakupiono wieś Opatkowice.

Żoną Andrzeja Odrowąża była ostatnia Księżniczka Mazowiecka Anna Mazowiecka Odrowąż.

Według Długosza łany folwarczne w Sprowie dziesięcinę oddawały plebanowi w Szczekocinach. Natomiast 12 łanów kmiecych oddawało dziesięcinę prepozyturze krakowskiej. Było tu również 8 zagrodników i dwie karczmy z rolą – oddające dziesięcinę także prepozyturze krakowskiej.

W 1581 r. właścicielem wsi był Szczepanowski, który zapłacił podatek od 9 łanów kmiecych, 5 zagrodników z rolą, 5 komorników z bydłem, 5 komorników bez bydła oraz ćwierci karczmy.

W 1827 r. było tu 31 domów i 497 mieszkańców.

4 grudnia 1863 – miejsce zwycięskiej bitwy gen. Hauke-Bosaka w powstaniu styczniowym (zob. mogiła powstańców styczniowych koło wsi Goleniowy).

Staromieście - Wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Lelów.

Staromieście uzyskało lokację miejską przed 1314 rokiem, zdegradowane około 1350 roku.

W 1595 roku wieś Stare Miasto położona w powiecie lelowskim województwa krakowskiego była własnością miasta Lelowa. 

Według kronik w 1080 roku przestała istnieć tu pogańska świątynia.

Suliszowice - Strażnica Suliszowice (Strażnica w Suliszowicach) – ruiny murowanej strażnicy obronnej, znajdujące się w pobliżu

wsi Suliszowice na Wyżynie Krakowsko-

Częstochowskiej. Strażnica została wzniesiona prawdopodobnie przez Kazimierza Wielkiego lub przez Władysława Opolczyka w latach 1370-1391 na

szczycie samotnej skały (ok. 400 m n.p.m.). Po raz pierwszy była wzmiankowana dopiero w 1581 roku i już wtedy była prawdopodobnie opuszczona.

Składała się z dwóch części, górnej na 15-20-metrowej skale i dolnej otoczonej wałem i fosą. Do dziś zachował się odcinek muru z łamanych kamieni

wapiennych o długości 19,5 m i grubości dochodzącej do 1,8 m oraz relikty zabudowań u podnóża skały.

Szczekociny - Prawa miejskie nadano Szczekocinom w 1398 roku. W latach 1470–1480 Jan Długosz w księdze Liber beneficiorum dioecesis

Cracoviensis wymienia miejscowość jako własność Szczekockiego herbu Odrowąż.

Włodowice - Od 1 stycznia A.D.2023 przywrócone prawa miejskie, utracone w 1870 po powstaniu styczniowym. Dawniej wieś książęca, klasztorna (Mstów), królewska. Historyczne Miasto (1386) na Górze Włodowskiej, 8 km od centrum Myszkowa. Własność: Pileckich, Rzeszowskich, Bonerów, Firlejów, Warszyckich, Męcińskich, Poleskich. Obecnie Gmina Wiejska.

W dokumencie wydanym w 1220 roku przez biskupa krakowskiej Iwo Odrowąża Włodowice wymieniane są jako jedna z wsi książęcych oddających dziesięciny klasztorowi kanoników regularnych w Mstowie. Jeszcze w XIII wieku miejscowość – a szczególnie tutejsza drewniana świątynia – została zniszczona w wyniku najazdów tatarskich. Kościół został odbudowany w 1305 roku. W 1327 roku nastąpiła zmiana właściciela dóbr. Król Władysław Łokietek przejął Włodowice i Parkoszowice w zamian za przekazanie wówczas klasztorowi mstowskiemu wsi Komorniki, Morsko i Skarżyce. W 1386 roku Włodowice i Parkoszowice przeszły w posiadanie rodu Włodków herbu Sulima. Prawdopodobnie Włodowice dysponowały już wówczas prawami miejskimi, ale dokładna data ich nadania nie jest znana. Fakt ten należałoby datować – podobnie jak powstanie miejscowej parafii – na panowanie króla Kazimierza Wielkiego. Po roku 1373 parafia Włodowice, należąca do dekanatu lelowskiego, jest już odnotowywana w źródłach pisanych.

Wikipedia: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wlodowice_(wojewodztwo_slaskie)

Żarki - miasto położone 8 km od Myszkowa z ponad 700-letnią historią, własność Myszkowskich, Korycińskich, Męcińskich (ex Kurozwęckich).

O Biskupim Księstwie Siewierskim

Gniazdo Rodowe Wojciecha Edwarda Leszczyńskiego - od co najmniej pięciu pokoleń.

Data aktualizacyjna: 28 stycznia A.D.2023.

Wojciech Edward Leszczyński

kontakt: genealogia.leszczynskich@gmail.com  

Genealogia Rodu Leszczyńskich

https://www.youtube.com/channel/UC8k5dmCX3l2MWWOf3lICoWA/featured
 

Ksiądz Tadeusz Horzelski (1925-1991)

 Ekspatriant z Czeladzi na Zaolzie i w głąb Niemiec (1942-1945), absolwent Częstochowskiego Seminarium Duchownego w Krakowie (święcenia 24 VI 1951), absolwent Wydziału Teologicznego UJ (ok.1951), ksiądz katolicki, wikariusz w Działoszynie (1951-1955), Grodźcu (1955-1956), Czarnożyłach (1956-1957), Przyrowie (1957-1958), Myszkowie (1958-1962), w parafii pw. Wniebowzięcia NMP Sosnowcu (1962-1963), administrator parafii pw. św. Jadwigi Śląskiej w Przedmościu (1963-1970), Dobryszycach (1970-1976), proboszcz parafii pw. Zesłania Ducha Świętego w Dąbrowie Górniczej-Ząbkowicach (1976-1984), administrator i proboszcz parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Sosnowcu (5 VII 1984-28 IV 1991), organizator prac niezależnego Diecezjalnego Komitetu Pomocy Bliźniemu – Oddział Regionalny w Sosnowcu (1984-1989).

Źródło: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego w Krakowie - www.sowiniec.com.pl

Biskup pomocniczy częstochowski J.E. Tadeusz Szwagrzyk (1923 - 1992)

Polski duchowny rzymskokatolicki, doktor prawa kanonicznego, biskup pomocniczy częstochowski w latach 1965–1992.

Urodził się 14 listopada 1923 w Lgocie Wielkiej. W 1937 rozpoczął naukę w Gimnazjum Ogólnokształcącym w Sosnowcu, ale jeszcze w tym samym roku przeniósł się do Niższego Seminarium Duchownego Księży Orionistów w Zduńskiej Woli. W czasie okupacji uczęszczał na tajne komplety, w 1943 zdał konspiracyjną maturę. Działał w Armii Krajowej jako łącznik. W 1945 uzyskał świadectwo dojrzałości w Gimnazjum i Liceum Humanistycznym im. Tadeusza Kościuszki w Miechowie. W latach 1945–1949 zdobywał formację kapłańską w Częstochowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie i odbył studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, które ukończył z magisterium z teologii. Wyświęcony na prezbitera został 5 czerwca 1949 w katedrze św. Rodziny w Częstochowie przez miejscowego biskupa diecezjalnego Teodora Kubinę. W latach 1951–1954 kontynuował studia na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie w 1953 uzyskał licencjat z prawa kanonicznego, zaś doktorat otrzymał na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego na podstawie dysertacji Tabernakulum ołtarzowe w prawie kanonicznym.

(...)

Był konfratrem zakonu paulinów.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Tadeusz_Szwagrzyk

[ Strona główna ] [ LINIA STANISŁAWA ]

 Inspirujemy  Lobbujemy Nagradzamy  Propagujemy  Sugerujemy Wspieramy Szkolimy Nasze ratingi

XVIII lat działalności "Fundacji im. Króla Stanisława Leszczyńskiego "QUOMODO"

A.D.MMVI - A.D.MMXXIV

Fundacja im. Króla Stanisława Leszczyńskiego

"QUOMODO"

Poznań

KRS 0000260424

Copyright © 12 lipca 2006-2024